زباله های فضایی؛ تهدیدی برای فضانوردان

به گزارش ICTNN، زباله های فضایی اشیای مختلف ساخته دست بشر هستند که در مدار زمین در گردش هستند، اما دیگر کاربردی نیستند. زباله های فضایی در واقع بقایای فعالیت های انسان در فضا هستند، از قطعات فضاپیما گرفته تا قسمت هایی از فضاپیما که در مراحل مختلف ماموریت فضایی از آن جدا می شوند یا هر چیزی که در مدار زمین باقی مانده و دیگر کاربردی ندارد. دفتر زباله های فضایی آژانس فضایی اروپا به طور مداوم وضعیت در حال تغییر زباله های فضایی را رصد می کند و گزارشی سالانه درباره وضعیت فعلی محیط زیست زباله منتشر می کند. هزاران زباله فضایی در حال چرخش به دور زمین هستند که تهدیدی قابل توجه برای ماهواره ها، فضاپیماها و فضانوردان است.

زباله های فضایی چیست؟

محل دفن زباله شناور به دور زمین می چرخد ​​و هر سال پر می شود. زباله‌های فضایی نامی است که دانشمندان به هزاران قطعه از ماهواره‌ها و فضاپیماهای شکسته‌شده در مدار زمین می‌دهند. زباله های فضایی می توانند به کوچکی یک نقطه یا به بزرگی یک موشک انداز باشند. به گفته ناسا، صرف نظر از اندازه، زباله های مداری تهدید قابل توجهی برای فضانوردان و فضاپیماهایی هستند که در مدار زمین فعالیت می کنند.

با رشد صنعت فضایی روی زمین، میزان زباله های فضایی در مدار افزایش می یابد. در 10 مارس، گروهی از محققان بین المللی زنگ خطر را در مورد مشکل فزاینده زباله های فضایی به صدا درآوردند و خواستار یک معاهده الزام آور برای “کمک به محافظت از مدار زمین” قبل از اینکه به طور جبران ناپذیری آلوده شود، شدند.

در اینجا همه چیزهایی که باید در مورد زباله های فضایی و دلیل نگرانی دانشمندان بدانید آمده است.

زباله های فضایی به تمام زباله هایی با منشأ انسانی اطلاق می شود که در مدار زمین باقی می مانند. این شامل ماهواره‌های دست نخورده‌ای می‌شود که قدرتشان تمام شد و پس از مأموریت‌هایشان در مدار رها شدند، و همچنین قطعات ماشین شکسته‌ای که هنگام برخورد اجسام بزرگ‌تر ایجاد می‌شوند.

الان چقدر زباله فضایی وجود دارد؟

شبکه نظارت فضایی ایالات متحده در حال حاضر بیش از 23000 قطعه زباله فضایی بزرگتر از سافت بال را ردیابی می کند. طبق گزارش موزه تاریخ طبیعی لندن، این ماهواره شامل حدود 3000 ماهواره از کار افتاده است که در مدار قرار می گیرند.

با این حال، بیشتر زباله های مداری برای ردیابی بسیار کوچک هستند. بر اساس این مطالعه علمی، محققان تخمین می زنند که بیش از 100 تریلیون قطعه زباله فضایی ردیابی نشده در مدار زمین وجود دارد. به گفته آژانس فضایی اروپا (ESA)، اکثریت قریب به اتفاق این زباله های ردیابی نشده احتمالا کمتر از 0.4 اینچ (1 سانتی متر) قطر دارند.

چرا زباله های فضایی مشکل ساز هستند؟

حتی قطعات کوچک زباله های فضایی نیز می توانند آسیب های باورنکردنی ایجاد کنند. در واقع، اجسام با سرعت های باورنکردنی، معمولاً بیش از 15600 مایل در ساعت (25200 کیلومتر در ساعت) در مدار حرکت می کنند. اگر دو جسم در حال حرکت در جهت مخالف در فضا با هم برخورد کنند، شدت ضربه حتی بیشتر می شود. این بدان معنی است که حتی اشیاء به اندازه نخود نیز می توانند به موشک های خطرناک در مدار تبدیل شوند.

آیا زباله های فضایی به زمین می افتند؟

بله، زباله های فضایی اغلب روی زمین می افتند. بر اساس گزارش اداره ملی اقیانوسی و جوی، به طور متوسط ​​سالانه بین 200 تا 400 قطعه زباله فضایی ردیابی شده در جو زمین سقوط می کند.

بیشتر این زباله های سقوط آزاد به اندازه ای کوچک هستند که به طور کامل در جو بسوزند و هرگز به زمین نرسند. اجسام بزرگتر که می توانند از سقوط جان سالم به در ببرند (مانند ماهواره ها) معمولاً به اقیانوس می افتند، اما نه همیشه. در آگوست 2022، قطعه ای از فضاپیمای خدمه دراگون اسپیس ایکس در جو سقوط کرد و در یک مزرعه گوسفند در استرالیا فرود آمد.

به گفته ناسا، در 10 فوریه 2009، یک فضاپیمای روسی از کار افتاده با یک فضاپیمای تجاری ایریدیوم ایالات متحده برخورد کرد که هر دو را نابود کرد و بیش از 2300 قطعه زباله فضایی قابل ردیابی را به مدار زمین اضافه کرد. در مارس 2021، یک قطعه موشک روسی با یک ماهواره نظامی چینی در حال کار برخورد کرد و آن را منهدم کرد.

در ژوئن 2021، یک قطعه کوچک از زباله‌های فضایی ناشناس به بازوی رباتیک ایستگاه فضایی بین‌المللی برخورد کرد و به آن آسیب رساند، اما از بین نرفت. از آنجایی که هر سال زباله های فضایی بیشتری به مدار اضافه می شود، حوادث بیشتری رخ می دهد.

از دانشمندان بخواهید که قانونی برای مقابله با زباله های فضایی تصویب کنند

دانشمندان مشکل فزاینده زباله های فضایی را اقدامی ضروری می دانند و خواستار تبدیل این موضوع به یک معاهده قانونی برای جلوگیری از بسیاری از مشکلات در آینده هستند. بر اساس مقاله ای که اخیراً در مجله Science منتشر شده است، دانشمندان خواستار یک معاهده قانونی الزام آور هستند تا اطمینان حاصل شود که مدار زمین به طور غیرقابل برگشت تحت تأثیر گسترش آینده صنعت فضایی جهانی قرار نمی گیرد.

انتظار می‌رود تعداد ماهواره‌های موجود در مدار تا سال 2030 از 9000 به بیش از 60000 برسد و تخمین زده می‌شود که در حال حاضر بیش از 100 تریلیون ماهواره قدیمی ردیابی نشده در قالب آنچه به عنوان زباله شناخته می‌شود وجود دارد. “فضا”، در مدار سیاره ما هستند.

دکتر ایموژن ناپر، نویسنده اصلی این مقاله از دانشگاه پلیموث در بریتانیا گفت: زباله های فضایی می توانند هر چیزی باشند، از تکه های رنگ گرفته تا قطعات کوچکی که در اثر برخورد پراکنده شده اند.

وی همچنین توضیح داد که اندازه کوچک این سکه ها ردیابی آنها را بسیار دشوار می کند و هر چه تعداد سکه های بیشتری ایجاد شود، ریسک آن بیشتر می شود.

وی افزود: مدار زمین یک فضای مشترک جهانی است یعنی هر ملتی می تواند از آن استفاده و بهره برداری کند. این بدان معناست که نباید فاقد مدیریت و حفاظت مشترک باشد.

دکتر ناپر همچنین توضیح داد: “افزایش زباله های فضایی می تواند برخی از مدارها را غیرقابل استفاده کند و ما را تا حدی محدود کند که نتوانیم ماهواره هایی را که برای منافع اجتماعی استفاده می کنیم و توانایی خود را برای دسترسی به فضا افزایش دهیم.” .

اکنون، به گفته گروهی از کارشناسان بین المللی در زمینه فناوری ماهواره و آلودگی پلاستیکی اقیانوس ها، این امر بر نیاز فوری به توافق بین المللی برای یافتن بهترین راه برای کنترل مدار زمین تاکید می کند.

دانشمندان می گویند: در حال حاضر تعداد کمی از شرکت ها و کشورها توجه خود را به این مشکل آغاز کرده اند، اما در هر کشوری که قصد استفاده از مدار زمینی را دارد باید این توجه را در نظر گرفت. آنها می گویند هر توافقی باید شامل اقداماتی باشد که مسئولیت تولید کننده و کاربر در قبال ماهواره ها و زباله های فضایی را به محض پرتاب آنها در بر گیرد.

ICTNN