شرایط ریزگرانشی منحصر به فرد ایستگاه همچنین به سوخت اجازه می دهد بدون شعله های داغ قابل مشاهده بسوزد. آنچه محققان مشاهده کردند پدیده ای به نام “شعله های سرد” بود که به طور بالقوه می تواند در طراحی وسایل نقلیه ای که زمین را کمتر آلوده می کنند مفید باشد. به گفته ناسا، بر خلاف شراره های ساخت زمین که در عرض چند ثانیه سوسو می زنند، شراره های ایستگاه فضایی بین المللی برای چند دقیقه می سوزند و به دانشمندان اجازه می دهد آنها را بهتر ببینند. علاوه بر مطالعه زمین، دانشمندان از ایستگاه فضایی بین‌المللی برای باز کردن اسرار کیهان استفاده می‌کنند.
منبع: popci
تیم تحرریه شبکه خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات
این ایستگاه به مبارزه با این بیماری نیز کمک کرده است. مطالعه سلول‌ها بدون تأثیر گرانش می‌تواند ویژگی‌ها، رفتارها و پاسخ‌های ناشناخته به درمان‌هایی را که روی زمین امکان‌پذیر است، آشکار کند. محققان درمان‌های سرطانی جدیدی مانند درمان سرطان آنژیکس را آزمایش کرده‌اند که به طور بالقوه می‌تواند رشد تومور را متوقف کند. آنها همچنین برای شناسایی ساختارهای پروتئین های بیماری زا، مانند پروتئین مرتبط با بیماری ژنتیکی دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) کار کردند. تحقیقات در مورد بیماری هایی مانند آلزایمر، پارکینسون یا آسم نیز در این ایستگاه انجام شده است.
20 سال گذشته تحقیقات در ایستگاه فضایی بین المللی برای حوزه های بی شماری از تحقیقات ارزشمند بوده است. اما این تازه شروع است، همین هفته گذشته فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی نمونه‌های خون و ادرار را برای درک پیری در فضا گرفتند. آنها از طریق رادیو با دانش‌آموزان دبیرستانی صحبت کردند، رشد تربچه‌هایی را که در ماه سپتامبر کاشته‌اند، زیر نظر گرفتند و آزمایش‌هایی را برای تعیین اینکه آیا میکروگرانش با توانایی آنها در تفسیر بصری حرکت، جهت و فاصله تداخل دارد انجام دادند. بعد از کار روزانه به جایی رفتند که الان به آن خانه می گویند.
ترکیب میکروبی ناشناخته جو فضاپیما تنها مانعی نیست که فضانوردان در ماموریت های طولانی تر به مقصدهایی مانند مریخ با آن مواجه خواهند شد. در دسترس بودن غذا نیز کلید خواهد بود، به همین دلیل است که در سال 2014 آمریکا اولین باغ فضایی خود را به نام Veggie به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب کرد. در طول دهه گذشته، فضانوردان روسی گندم کوتوله، میزونا برگی و نخود کوتوله کشت کرده بودند. با این حال، آنها برای تغذیه فضانوردان کافی نبودند. در 10 آگوست 2015، فضانوردان ناسا اولین کاهوی فضایی خود را پس از تایید ایمنی آن توسط آژانس خوردند. به گفته این آژانس، آنها اکنون تربچه پرورش می دهند.
ناسا همچنین اثرات ریزگرانش بر بدن انسان را به دقت زیر نظر دارد و بزرگترین تلاش آن مطالعه دوقلو است. این مطالعه که در سال 2015 آغاز شد، با هدف تغییر شرایط فضانوردان دوقلوی همسان مارک و اسکات کلی انجام شد. زمانی که مارک روی زمین بود، اسکات یک سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی گذراند. در همین حال، ده تیم تحقیقاتی تمام جزئیات فیزیولوژیکی، مولکولی و شناختی این دو مرد را از بیان ژن گرفته تا تراکم استخوان و میکروبیوم آنها مورد آزمایش قرار دادند. پس از بازگشت اسکات به زمین، محققان اندازه گیری ها را مقایسه کردند. آنها دریافتند که حتی اگر بخشی از بیان ژنتیکی اسکات تغییر کرده باشد، تقریباً همه چیزهای دیگر دقیقاً مانند برادر دوقلوی او باقی مانده است.
ادامه مطلب
چنین تحقیقاتی فرصتی است تا ببینیم چگونه می‌توانیم فضانوردان را برای سفرهای آینده برای کاوش دوردست‌های کیهان آماده کنیم. در سال 2017، اعضای خدمه نمونه‌ای از میکروب‌ها را در ایستگاه جمع‌آوری کردند، DNA آن را جدا کردند و بدون اینکه برای اولین بار آن را به زمین برگردانند، توالی‌یابی کردند، پیشرفتی که امکان تحقیقات بسیار سریع‌تر و کارآمدتر را فراهم کرد.
ISS همچنین به ما اجازه داده است که فیزیک را عمیق تر کنیم، مانند دانش جدید در مورد حالات ماده مانند گازها، جامدات، مایعات و پلاسما. تاسیسات اتم فوق سرد ایستگاه فضایی بین المللی پنجمین حالت ماده را در سال 2018 تولید کرد. میعانات بوز-اینشتین (BEC) که این ماده نامیده می شود، برای اولین بار در سال 1995 تولید شد، اما این اولین بار بود که با موفقیت در خارج از سیاره ما ساخته شدند.
اما این ایستگاه علاوه بر سکونت به یکی از منحصر به فردترین آزمایشگاه های در دسترس محققان نیز تبدیل شده است. این ایستگاه که در مداری حدود 250 مایلی بالای سیاره ما می چرخد، می تواند به دانشمندان روی زمین کمک کند تا به سوالاتی در مورد زیست شناسی، فیزیک، نجوم و حتی پزشکی پاسخ دهند. در اینجا برخی از قابل توجه ترین اکتشافات در ISS آورده شده است.
بیست سال پیش، زمین دیگر تنها جایی در جهان نبود که انسان ها می توانستند در آن حضور داشته باشند و آن را “خانه” بنامند. در 2 نوامبر 2000، سه مرد اولین انسانی بودند که خارج از سیاره ما زندگی می کردند. به مدت 141 روز، ویلیام شپرد آمریکایی و سرگئی کریکالف و یوری گیدزنکو روس‌ها در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) که دو سال پیش از آن پرتاب شده بود، دور زمین چرخیدند. در طول دو دهه گذشته، ایستگاه فضایی بین المللی پذیرای 241 نفر از 19 کشور بوده است.
اما ISS همچنین به ما کمک کرده تا زندگی را در “نقطه آبی کم رنگ” خود درک کنیم. ISS که با سرعت پنج مایل در ثانیه حرکت می کند، هر 90 دقیقه یک بار به دور زمین می چرخد و به خدمه شش نفره خود اجازه می دهد هر روز 16 طلوع و غروب خورشید را مشاهده کنند. مدار سریع آن به ایستگاه اجازه می‌دهد تا داده‌های ذخیره‌سازی کربن در جنگل‌ها، تنش آبی گیاهان و تغییرات آب و هوایی در سیاره ما را در زمان واقعی ثبت کند. علاوه بر این، طبق گفته ناسا، فضانوردان می توانند “تصاویری از بلایایی مانند طوفان ها و آتش سوزی ها را در حین پیشرفت، ثبت پوشش ابرها، سیل و تغییرات روی زمین ثبت کنند.”
محققان پیوسته در مورد بقای حیات در فضا، از میکروارگانیسم ها گرفته تا گیاهان، حیوانات و انسان ها فکر کرده اند. به گفته ناسا، برای بیست سال، آزمایشگاه میکروگرانش ISS میزبان نزدیک به 3000 پروژه تحقیقاتی است که توسط دانشمندان در بیش از 108 کشور انجام شده است.
در سال 2018، یک ابزار آژانس اکتشاف هوافضای ژاپن (JAXA) به نام Monitor All-Sky-Ray X-Ray Imager (MAXI) یک منبع پرتو ایکس مرموز جدید را در آسمان شناسایی کرد. کاوشگر ترکیب داخلی ستاره نوترونی ناسا (NICER) بلافاصله شروع به ردیابی منبع کرد و متوجه شد که این یک سیستم سیاهچاله های دوتایی است. ردیابی تکامل سیستمی که در نهایت تبدیل به درخشان ترین منبع پرتو ایکس در آسمان شد، به اخترشناسان کمک کرد تا بفهمند که لبه داخلی سیاهچاله ها چگونه با فروپاشی یک ستاره تغییر می کند.
تحریریه ICTNN شبکه خبری
