ماجرای تب «آیفونیسم» در ایران!

به گزارش ICTNN، سری آیفون 16 محصولات اپل در تاریخ 9 سپتامبر یعنی 19 شهریور ماه رونمایی شد. طبیعی است که این موضوع در کمتر از دو هفته خبرساز شود زیرا اپل سعی کرده از بیشترین امکانات در طراحی و ساخت این گوشی موبایل استفاده کند. اما با توجه به ممنوعیت واردات آیفون 14 سری به بالا به ایران و ورود قاچاق یا مسافر این گوشی به کشور که باعث افزایش قیمت آن در ایران نسبت به قیمت مصوب بین المللی برای این گوشی می شود. دنبال کردن اخبار تولید سری جدید آیفون از جمله آیفون 16 و ایجاد بحث کارشناسی در مورد هر یک از ویژگی های آن در ایران کمی عجیب است.

اگرچه نمی توان ویژگی های خوب گوشی های برند اپل را زیر سوال برد، اما به نظر می رسد صرف نظر از امکانات خوبی که این گوشی ارائه می دهد، این میزان اشتیاق برای خرید مدل های تلفن همراه است که در اکثر مواقع به دلیل نداشتن آنتن دهی نمی شوند. ثبت شده، فقط با اتصال به اینترنت وای فای بله، و فقط به عنوان دوربین حرفه ای قابل استفاده خود را پیرو مکتب آیفونیسم می دانند! ضمناً اگر همین مبلغ را برای گوشی رجیستر نشده یا مدل قدیمی آیفون خرج کنند، امکان خرید مدل بالاتر از برند دیگری برای تلفن همراه وجود دارد.

در این زمینه محمد رحیمی – جامعه شناس و استاد دانشگاه – در گفت وگو با ICTNN ایشان چند نکته را مطرح کردند که در ادامه می خوانید.

آقای دکتر! با وجود رجیستر نشدن سری آیفون 13 به بعد در ایران که باعث افزایش عجیب قیمت این مدل آیفون شده بود، مردم همچنان به دنبال خرید این نوع گوشی بودند. از طرفی آیفون های سری 14 و 15 که قیمت های نسبتاً پایین تری نسبت به آیفون 13 دارند نیز طرفداران وفاداری خود را دارند که حتی با علم به عدم ضبط گوشی خود را ملزم به خرید آن می دانند. به نظر شما دلیل این استقبال از این مدل گوشی به دلیل عدم دسترسی به ساده ترین امکانات آن چیست؟

من افزایش تمایل به تمایز را یکی از دلایل اصلی استقبال از این مدل گوشی می دانم. تمایز یکی از ارزش های مهم نسل جدید جوانان در جامعه ایران است. جوانانی که می خواهند متفاوت باشند می خواهند مورد توجه قرار بگیرند و این تفاوت را نشان می دهند و از طریق نمادهای لوکس وضعیت مانند آیفون مورد توجه قرار می گیرند.

به گفته «بوردیو»، مردم مصرف خود را در کمیت و کیفیت تعریف می کنند و خود را به این ترتیب می شناسند. بخشی از جامعه ما به دنبال مصرف نمادین است و از این رو می خواهد سایر موقعیت های اقتصادی خود را با سلیقه ای خاص و کمیاب به نمایش بگذارد. تمایز یک موضوع اجتماعی است و در هر جامعه‌ای می‌توان نمونه‌های آن را پیدا کرد، اما وقتی معیارهای تمایز به سمت ارزش‌های مبتذل پیش می‌رود، باید آسیب‌شناسی شود. به عنوان مثال، در جوامع توسعه یافته فرهنگی، تمایز از طریق مطالعات، آثار هنری، خلاقیت های فنی و غیره متجلی می شود، اما در جوامعی که از نظر فرهنگی کمتر توسعه یافته اند، تمایز با نمادهای وضعیتی مانند خودروهای لوکس، ساعت های لوکس صورت می گیرد. و تلفن و غیره نمایش داده می شوند. به همین دلیل است که می خواهم بگویم که تمایز با سرمایه اجتماعی و فرهنگی افراد و جوامع ارتباط مستقیم دارد.

چه چیزی باعث می شود که مردم برند اپل را انتخاب کنند وقتی قیمت آن در ایران چندین برابر قیمت جهانی است؟ به نظر شما این به دلیل آگاهی از برخی ویژگی های این گوشی است یا اینکه مردم به دنبال جلب توجه هستند، متعلق به یک طبقه اجتماعی خاص هستند، به اصطلاح به برند باز هستند و غیره؟ ?

آنچه انتخاب افراد در زندگی روزمره را تعیین می کند سرمایه اجتماعی و فرهنگی آنهاست. هر چه سرمایه اجتماعی و فرهنگی افراد بالاتر باشد، انتخاب های آنها مجلل تر است و هر چه سرمایه اجتماعی و فرهنگی آنها کمتر باشد، انتخاب های آنها مبتذل تر است. کاهش سرمایه اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایران طی دهه های گذشته منجر به افزایش چشمگیر گرایش به سمت سبک زندگی تجملی شده است. نسل جدید جامعه ایران به هر طریق ممکن می خواهد توجه دیگران را به خود جلب کند و این به طبقه اجتماعی خاصی مرتبط نیست. این مشکل در همه طبقات اجتماعی وجود دارد. در گذشته به دلیل محدودیت تکنولوژی تنها طبقات بالای اجتماعی به تلفن همراه دسترسی داشتند و طبقات پایین و حتی متوسط ​​امکان داشتن تلفن همراه را نداشتند. این دسته از افراد پذیرفته اند که این امکانات متعلق به طبقه اجتماعی خاصی است و نمی توانند به آن دسترسی داشته باشند. اما امروزه با توجه به گسترش روزافزون فناوری و وسعت تبلیغات رسانه ای، مردم تمایل دارند از هر طریق ممکن به جدیدترین فناوری ها مجهز شوند.

با توجه به قیمت بالای گوشی ها و حتی سایر محصولات اپل، عده ای برای خرید این برند وام می گیرند و یا حتی در برخی موارد این گوشی در دیگر ابعاد زندگی مردم نمی گنجد اما می بینیم که مشتاقانه به دنبال خرید هستند. آن را آیا اپل در ایران تبدیل به یک ارزش شده است؟ حتی در شرایطی که برخی از خریداران محصولات این برند معتقدند: «اینطوری دیگران به ما نگاه می کنند!» یا افرادی به دنبال معرفی محصولات آیفون خود به طبقه اجتماعی دیگری هستند که به آن تعلق ندارند؟

آنچه باید به آن توجه کنیم، گرایش به ارزش های مادی و کم اهمیت جلوه دادن ارزش های معنوی در میان نسل جدید جامعه است. اشتیاق روزافزون نسل جدید به ارزش‌های مادی و افتخار به محصولات لوکس را می‌توان یکی از تحولات فرهنگی-اجتماعی دهه اخیر جامعه ایران نام برد. نسلی که ارزش های والدین خود را مانند ریاضت و سخت کوشی، قناعت، صبر، کم توقعات و ارزش های مشابه را بی معنی و سیری ناپذیر می داند و می خواهد هر چه زودتر به آنچه می خواهد برسد.

آنچه مستلزم آسیب شناسی است این است که جامعه به ارزش های مادی بیش از ارزش های معنوی ارزش قائل شود. وقتی جوانان زندگی سخت یک استاد دانشگاه، یک معلم، یک هنرمند و… را می بینند. و مقایسه آن با یک تاجر و سرمایه دار که ممکن است تحصیلات ابتدایی خود را نگذرانده باشد، ارزش های معنوی برایشان بی اهمیت می شود و سعی می کنند با ارزش های خود مطابقت داشته باشند. ارزش های مادی از دیگران متمایز است. این دسته از جوانان در هر دو حوزه علمی یا ثروت بهتر هستند، احتمالاً از گزینه دوم پیروی می کنند.

به طور کلی، فکر می کنید چرا تمایل به خرید از برندها در جامعه ایران در حال افزایش است؟ در این شرایط تا چه اندازه کیفیت و «نام» ساده تا چه اندازه باعث خرید کالاهایی می شود که گاه توجیهی برای مصرف ندارند؟

به نظر من مصرف گرایی یکی از ویژگی های بارز جامعه ایران است. فرهنگی در جامعه رایج شده است که همه را به سمت مصرف سوق می دهد و این مصرف زاییده نیازهای کاذب است. به عقیده بودریار، جامعه مصرفی هر چیزی را که در اطراف خود می بیند به دست می آورد، خواه به آن نیاز داشته باشد یا نداشته باشد. انسان ها در جامعه مصرفی هویت خود را با «اشیاء» به دیگران ارائه می دهند. امروز ما خود را به اشیای اطرافمان معرفی می کنیم، از طریق اشیا ارتباط برقرار می کنیم و تحت سلطه اشیا نفس می کشیم. در این جامعه مصرف به نوعی ارزش پیدا می کند و افرادی که بیشتر مصرف می کنند علاقه بیشتری دارند. بنابراین آنچه گروه زیادی از مردم را به سمت برند اپل سوق می دهد کیفیت و امکانات آن نیست، بلکه افتخار به نام این برند است.

ICTNN