چرا ما برای درک سلامتی پروازهای فضایی به فضانوردان بیشتری احتیاج داریم؟

به گفته اینا ، نابرابری جنسی در نیروی کار وسیع تر در زمینه علوم فضایی نیز آشکار است. یک گزارش نشان می دهد که علیرغم تلاش برای تغییر عدم تعادل ، مردان هنوز بر دامنه مسلط هستند. بررسی بیش از 5 دانشجو در 5 کشور اروپایی نشان داده است که 4.3 ٪ از زنان موافق هستند که زن و مرد باید در مشاغل علوم فضایی کار کنند. در حالی که 4.3 ٪ از مردان موافق بودند.

با برنامه های جدید برای مأموریت های فضایی طولانی مدت ، تحقیقات پزشکی به طور فزاینده ای اهمیت پیدا کرده است. با این حال ، بیشتر داده های فعلی از فضانوردان مرد بدست آمده و پیش بینی واکنش بی نظیر زنان به فضا را دشوار می کند.

عواملی مانند تراکم استخوان ، هورمون ها و عملکرد قلبی عروقی و همچنین تفاوت های فردی و جنسیتی ، نیاز به یک رویکرد پزشکی مناسب را نشان می دهد. به عنوان مثال ، زنان به دلیل سطح بالای استروژن در معرض خطر پوکی استخوان هستند و مطالعه فشار خون در طول سال 6 نشان داده است که زنان فشار خون “طبیعی” کمتری نسبت به مردان دارند.

همچنین زنان به احتمال زیاد به بیماری های خود ایمنی مبتلا می شوند و تقریباً 2 درصد از این بیماری ها در زنان رخ می دهد ، به همین دلیل افزایش تعداد فضانوردان برای درک تأثیر فضای ایمنی زنان مهم است.

نقش تحقیق در درک تفاوتهای مختلف بیولوژیکی

تا به امروز ، چهار زن در فضا سفر کرده اند. با این حال ، همانطور که یکی از مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد ، در حال حاضر هیچ تحقیق اساسی در مورد سلامت زنان در فضا و پاسخ به عوامل استرس زا پرواز فضایی وجود ندارد.

در مطالعه ای که قرار است در ژانویه 2008 منتشر شود ، دانشمندان واکنش عروقی را به شرایط میکروفون آن بررسی کردند و یک وسیله نوآورانه جدید را توسعه دادند. وی پاسخهای عروقی را به تغییر در نیروهای گرانشی نظارت می کند و می تواند تحقیقات قابل توجهی در مورد تأثیر عروق میکرو آب خود بر روی رگ های خونی انجام دهد. با این حال ، دانشمندان هشدار می دهند که محیط پرواز فضایی تقریباً در تمام سیستم های فیزیولوژیکی متمایز تأثیر متفاوتی دارد. آنها تأکید بر لزوم درک تفاوتهای مختلف بیولوژیکی بین فضانوردان.

درک عمیق از مکانیسم های مربوط به تفاوت های سلامتی زن و مرد در فضا می تواند تصمیمات مربوط به سرقت را راهنمایی کند و جنبه های منحصر به فرد فیزیولوژی فضانوردی را نشان دهد.

یک سندرم عصبی چشمی مرتبط با سلامت مکانی و چشم فضانورد را درک کنید

سندرم چشم عصبی همراه با پرواز فضایی (SAN) برای انسان در فضا منحصر به فرد است و می تواند باعث ایجاد تغییر در چشم و بینایی شود. دکتر اندرو لی ، چشم پزشکی و رئیس بخش چشم پزشکی موسسه چشم سفید ، می گوید که اگرچه داده های اولیه نشان دهنده تعصب جنسیتی است ، اما در نهایت بر زنان و مردان تأثیر می گذارد.

با توجه به تفاوت های کلی بین مردان و چشم انداز زنان ، تحقیقات در مورد نوسانات هورمونی در فضانوردان زن می تواند درک ما از سلامت چشمی را بهبود بخشد. دکتر لی گفت: “تفاوت های هورمونی در فضانوردان زن و مرد یک منطقه جالب بوده است و تحقیقات برای مأموریت های طولانی تر است.” وی افزود: سندرم خشکسالی خشک کن (SADS) و سایر بیماری های چشم مرتبط با هورمون می تواند زمینه یک مطالعه آینده باشد. دکتر لی همچنین خاطرنشان کرده است که در حال حاضر پزشکی پزشکی شخصی و شخصی در ارزیابی های قبل از سرقت استفاده می شود. وی پیش بینی می کند که پزشکی شخصی شده ژنتیکی می تواند برای طبقه بندی ریسک و پروفایل های خطر برای سفرهای فضایی ضروری باشد.

تفاوت بین جنس ها در سازگاری با عوامل استرس زا فضا را درک کنید

فضانوردان در معرض فشارهای جسمی مانند ارتعاشات ، تابش و انزوا قرار دارند.

تحقیقات نشان می دهد که تفاوت های جنسیتی وجود دارد. به عنوان مثال ، فضانوردان زن می توانند در طول سفر فضایی حالت تهوع بیشتری را تجربه کنند. یک مطالعه نمونه خون 2 فضانورد (2 مرد و 2 زن) را که بین 1 تا 2 سال در ایستگاه فضایی بین المللی بین 1 تا 2 سال گذرانده بودند ، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

نمونه های گرفته شده قبل از راه اندازی ، در حین مأموریت و پس از بازگشت ، واکنش های متابولیکی مختلفی را به ویژه در حین بهبود نشان داد. به ویژه ، زنان برای بهبودی به زمان بیشتری احتیاج داشتند. این مطالعه بر متابولیسم گلوکز و اسیدهای آمینه ناشی از استرس پرواز طولانی مدت فضا متمرکز شده است ، اما همچنین نیاز به داده های بیشتر و مطالعات اضافی را برجسته می کند.

داده های کافی

دکتر ویرجینیا ووتورینگ ، استاد فیزیولوژی و فارماکولوژی در یک فضای شدید و مدیر دانشگاه دانشگاه بین المللی ، توضیح می دهد که حضور ناکافی زنان تا حدودی تاریخی است. در یک دوره کوتاه ، آژانس های فضایی شروع به جذب فضانوردان زن کردند. ایالات متحده در دهه 1980 این کار را انجام داد ، اما اتحاد جماهیر شوروی فقط یک زن فضانورد فقط برای مدت زمان بسیار طولانی داشت. تلاش های اروپا اخیر است و از حدود ده سال پیش آغاز شده است. بنابراین تأخیر برای جبران وجود دارد.

او پیش بینی می کند که تعداد فضانوردان زن همچنان افزایش می یابد. از آنجا که تعداد فضانوردان زن کمتر است ، داده های زیست پزشکی کمتری در مورد بدن زن در فضا وجود دارد. ما به بسیاری از زنان واجد شرایط برای فضانوردان احتیاج داریم.

بشر هیچ دلیل خاصی برای زنان مشخص نشده است تا مشارکت آنها در پروازهای فضایی را محدود کند. حرکت به سمت داروهای شخصی برای فضانوردان ، درمان خیاط ها و اقدامات پیشگیرانه برای هر فرد همیشه یک زمینه تحقیق فعال است.

وقتی فضانوردان را به عنوان ذینفع پزشکی در نظر می گیریم ، آنها بسیار اندک هستند. این بدان معناست که با وجود تعداد محدودی از افراد ، تهیه یک برنامه درمانی بسیار شخصی برای هر شخص ساده تر است. او فکر می کند این راه برای پیگیری است.

پیشرفت پزشکی مکانی نیز برای مراقبت های بهداشتی زمین مفید است و هر دارو ، آزمایش تشخیصی یا پروتکل مورد استفاده در مدار ، از پزشکی خاک حاصل می شود. کاوید نمونه ای بود.

در آغاز بیماری ، افراد برای دریافت نمونه ای از بینی خود به پزشک می روند و آن را به آزمایشگاه می فرستند و چند روز طول می کشد. اکنون تست های سریع داریم که هرکسی می تواند ظرف 5 دقیقه در خانه انجام دهد. این نوع تجربه امکان دسترسی عمیق به مراقبت های بهداشتی را فراهم می کند و بنابراین برای فضا بسیار مفید است.

کلید در دست فضانوردان

از نظر تاریخی ، اکتشافات مکانی با نابرابری های جنسیتی هم در فضانوردان و هم در نیروی کار گسترده تر در زمینه علوم فضایی شکل گرفته است.

از آنجا که زنان در طول سفرهای فضایی کمتر حضور داشتند ، نتیجه گیری دقیق در مورد چگونگی تأثیر جدی بودن و سایر عوامل استرس بر فضانوردان زن دشوار است. با این حال ، هیچ مانع بیولوژیکی برای جلوگیری از زنان از برتری در مأموریت های فضایی یافت نشده است ، که همچنین بر اهمیت فرصت های برابر تأکید می کند.

برای از بین بردن این شکاف مهم علمی ، ما به زنان بیشتری در فضانوردان احتیاج داریم. مطالعه نحوه تأثیر فضا بر فیزیولوژی زنان بر آینده اکتشافات فضایی تأثیر می گذارد و به پیشرفت های پزشکی شخصی اجازه می دهد.

فضانوردان زن نقش مهمی در پر کردن این کاستی ها دارند و تضمین می کنند که درک ما از فیزیولوژی مکانی و نوآوری های مراقبت های بهداشتی برای همه مفید خواهد بود.

پایان پیام