نوستالژی حاصل “نوشتن” دارو بود. روزنامه ها درد خجالت را در قفسه سینه خود فشردند و مسافتهای زیادی را طی کردند تا موهای احمق ها را به گوش سوسنشان برسانند. بسیاری از عاشقان متروک ، عاشقان منتظر ، مادران یتیم ، پدران غمگین ، سربازان خسته ، مهاجران رنج کشیده ، منشی ها و فرمانداران آن را توضیح داده و در مقصدی برای خواندن نوشتند.
به گزارش ICTNN ، “نامه نویسی” در اعصار مختلف وجود داشته است. در هر کجا که یک انسان زندگی می کرد ، احساسات غلبه داشت ، شرایط مهم بود و او انگشتان دست خود را نوشت. زمینه ارسال مقاله در هر دوره نسبت به دوره های دیگر دستخوش تغییرات زیادی شده است. روزی روزگاری مردم به کبوتر دستبند می زدند ، در روزهای تلگراف ، تلگرام مشکل داشت و روزی روزگاری حامل نامه ها وجود داشت ، آنها پیام رسان های شاد بودند و نامه ها را تحویل می دادند. اما امروزه هر کس پیک شخصی خود است. ما هر چقدر می خواهیم برمی داریم ، بدون نگرانی در مورد کمبود جوهر و کاغذ ، شخصیت ها را جمع می کنیم ، یک دکمه را فشار می دهیم و نامه به پلک تلفن همراه ارسال می شود.
نامه ها ، مانند بسیاری چیزهای دیگر ، محتویات متفاوتی دارند. دانشجویان ، کارکنان ، مدیران ، سیاستمداران و بسیاری از افراد در دفتر با دنیای نامه بیگانه نیستند و از آن برای مکاتبات سازمانی و تجارت استفاده زیادی می کنند. اما اکنون که تقریباً همه چیز الکترونیکی است ، مکاتبات اداری نیز از طریق سیستم ها و سایت ها مبادله می شود و دوران کاغذبازی به پایان رسیده است. او با مرور اسناد و مدارک نامه ها ، مسیر هر امر نوستالژیکی را مدرن می کند. “به آرامی” پیام رسان نامه های باز است. هر چیزی که نوشته می شود دارای موضوع ، مخاطب ، فرستنده ، مبدا ، مقصد و مهر است. بسته به مختصات جغرافیایی و فاصله بین گیرنده و فرستنده ، رسیدن هر حرف زمان زیادی طول می کشد. به عنوان مثال ، اگر فاصله بین تهران و شیراز 10 ساعت باشد ، زمان لازم برای رسیدن ایمیل از تهران به شیراز 10 ساعت خواهد بود. در نگاه اول ، این ویژگی ممکن است عجیب و بی معنی به نظر برسد ، اما برای علاقه مندان به نوشتن و برقراری ارتباط به عنوان هیجان انگیز تعبیر می شود. یکی از فعالان اسلوونی یک دانشجوی دختر 20 ساله پزشکی است که در مورد پیام رسان ها می گوید: اسلولی دارای محیطی سالم و پر جنب و جوش است و برای افرادی که در برقراری ارتباط مشکل دارند مناسب است. در این پیام رسان ها می توان با افراد دیگری که در ایران زندگی نمی کنند ارتباط برقرار کرد ، برای آنها نامه نوشت و از وضعیت داخلی آنها مطلع شد و این به وضوح بستر مناسبی برای پیام های لازم نیست. “
روحانیون سابق ، فرستادگان سابق ، خبرنگاران دیروز و پیک های امروز همه حواریون هستند که با چشم انتظار در صحرا می بارند. نام یکی از این افراد آقای کیخسروی است. او 40 سال دارد و 20 سال است نامه می نویسد و اکنون مسئول اداره پست در تهران است. او در این روزها که مصادف با روز جهانی پست است ، در مورد چندین سال مکاتبات در ایران می گوید که در ابتدای کار خود روزانه حجم زیادی از نامه ها با بسته ارسال می شد و اکنون بسته ها و خریدهای آنلاین جایگزین “چراغ سفید” شده است. -پاکت های دیواری ” آقای کیخسروی می گوید: “دوران نامه نگاری پستی به کلی از بین رفته است و نامه های حاوی مکاتبات شخصی با موارد پستی مانند اسناد هویت ، شناسنامه ، گواهی ، کارت ملی ، اسناد دانشگاهی و کار ، اظهارنامه و چک و غیره جایگزین شده است. به تعداد نامه های خصوصی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. “شما حتی می توانید بگویید که کلیت این نوع نامه ها فقط نامه برخی از دانش آموزانی است که به تازگی نامه نویسی را یاد گرفته اند و سربازان دیگر که دور از خانواده هستند به جای نوشتن نامه تماس می گیرند.”
آقای کیخسروی در مورد مشکلات حامل نامه ها صحبت می کند که حمل و نقل بسته از نامه سخت تر است ، زیرا ارسال نامه کافی است ، اما برای ارسال بسته ای که حجم بیشتری دارد ، فقط دستگاه مسئول است و در ترافیک کلان شهرها ، به ویژه تهران ، حروف حروف بسیار سخت تر کار می کنند. او می گوید پوشش پست این است که اداره پست ایران نیز حمل و نقل به دورترین نقاط خارج از مرزهای داخلی با کمترین هزینه را می پذیرد و خسارت زیادی را وارد می کند. اما با همه این توصیفات ، به جرات می توان گفت که “پست” یکی از موفق ترین مجموعه ها در کشور است.
ICTNN
