آقای کیخسروی در مورد مشکلات حامل نامه ها صحبت می کند که حمل و نقل بسته از نامه سخت تر است ، زیرا ارسال نامه کافی است ، اما برای ارسال بسته ای که حجم بیشتری دارد ، فقط دستگاه مسئول است و در ترافیک کلان شهرها ، به ویژه تهران ، حروف حروف بسیار سخت تر کار می کنند. او می گوید پوشش پست این است که اداره پست ایران نیز حمل و نقل به دورترین نقاط خارج از مرزهای داخلی با کمترین هزینه را می پذیرد و خسارت زیادی را وارد می کند. اما با همه این توصیفات ، به جرات می توان گفت که “پست” یکی از موفق ترین مجموعه ها در کشور است.
نوستالژی حاصل “نوشتن” دارو بود. روزنامه ها درد خجالت را در قفسه سینه خود فشردند و مسافتهای زیادی را طی کردند تا موهای احمق ها را به گوش سوسنشان برسانند. بسیاری از عاشقان متروک ، عاشقان منتظر ، مادران یتیم ، پدران غمگین ، سربازان خسته ، مهاجران رنج کشیده ، منشی ها و فرمانداران آن را توضیح داده و در مقصدی برای خواندن نوشتند.
نامه ها ، مانند بسیاری چیزهای دیگر ، محتویات متفاوتی دارند. دانشجویان ، کارکنان ، مدیران ، سیاستمداران و بسیاری از افراد در دفتر با دنیای نامه بیگانه نیستند و از آن برای مکاتبات سازمانی و تجارت استفاده زیادی می کنند. اما اکنون که تقریباً همه چیز الکترونیکی است ، مکاتبات اداری نیز از طریق سیستم ها و سایت ها مبادله می شود و دوران کاغذبازی به پایان رسیده است. او با مرور اسناد و مدارک نامه ها ، مسیر هر امر نوستالژیکی را مدرن می کند. “به آرامی” پیام رسان نامه های باز است. هر چیزی که نوشته می شود دارای موضوع ، مخاطب ، فرستنده ، مبدا ، مقصد و مهر است. بسته به مختصات جغرافیایی و فاصله بین گیرنده و فرستنده ، رسیدن هر حرف زمان زیادی طول می کشد. به عنوان مثال ، اگر فاصله بین تهران و شیراز 10 ساعت باشد ، زمان لازم برای رسیدن ایمیل از تهران به شیراز 10 ساعت خواهد بود. در نگاه اول ، این ویژگی ممکن است عجیب و بی معنی به نظر برسد ، اما برای علاقه مندان به نوشتن و برقراری ارتباط به عنوان هیجان انگیز تعبیر می شود. یکی از فعالان اسلوونی یک دانشجوی دختر 20 ساله پزشکی است که در مورد پیام رسان ها می گوید: اسلولی دارای محیطی سالم و پر جنب و جوش است و برای افرادی که در برقراری ارتباط مشکل دارند مناسب است. در این پیام رسان ها می توان با افراد دیگری که در ایران زندگی نمی کنند ارتباط برقرار کرد ، برای آنها نامه نوشت و از وضعیت داخلی آنها مطلع شد و این به وضوح بستر مناسبی برای پیام های لازم نیست. “
به گزارش ICTNN ، “نامه نویسی” در اعصار مختلف وجود داشته است. در هر کجا که یک انسان زندگی می کرد ، احساسات غلبه داشت ، شرایط مهم بود و او انگشتان دست خود را نوشت. زمینه ارسال مقاله در هر دوره نسبت به دوره های دیگر دستخوش تغییرات زیادی شده است. روزی روزگاری مردم به کبوتر دستبند می زدند ، در روزهای تلگراف ، تلگرام مشکل داشت و روزی روزگاری حامل نامه ها وجود داشت ، آنها پیام رسان های شاد بودند و نامه ها را تحویل می دادند. اما امروزه هر کس پیک شخصی خود است. ما هر چقدر می خواهیم برمی داریم ، بدون نگرانی در مورد کمبود جوهر و کاغذ ، شخصیت ها را جمع می کنیم ، یک دکمه را فشار می دهیم و نامه به پلک تلفن همراه ارسال می شود.
ICTNN
تیم تحرریه شبکه خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات
