سیستم کنترل تردد چیست و چه کاربردی دارد ؟

عناصر اصلی یک سیستم کنترل دسترسی عبارتند از تگ، کارت، کارتخوان، اسکنرهای بیومتریک، پنل کنترل دسترسی یا اکسس کنترل و قفل. اینها با هم کار می کنند تا یک تجربه خوب و خودکار برای کاربر ایجاد کنند.

تگ و کارت : تگ یا کارت بدون تماس از یک فناوری بی سیم به نام شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) برای ارسال سیگنال به صفحه کنترل دسترسی استفاده می کند و یکی از پرکاربردترین راهکارها در سیستم کنترل تردد است.

هر تگ یا کارت دارای یک شماره شناسایی رمزگذاری شده منحصر به فرد است. می‌توانید تگه ها را به‌ صورت شخص به فرد صادر کنید و آن‌ها را بر اساس فردی که کاربر است پیکربندی کنید. به عنوان مثال، یک سازمان دولتی ممکن است بخواهد به یک مقام عالی رتبه اجازه ورود به اتاق توجیهی طبقه بندی شده را بدهد، اما بخواهد از ورود به کارمندان سطح پایین جلوگیری کند. شما می توانید به همه کارمندان یک نوع تگ یا کارت  بدهید، اما یک تگ را برای اجازه ورود و یک تگ برای رد ورود تنظیم کنید.

مدیر سیستم می‌تواند تنظیمات دسترسی را در هر زمانی تغییر دهد، به این معنی که شما مجبور نیستید کسی را ردیابی کنید و از او بخواهید که تگ خود را مبادله کند—شما می‌توانید این کار را از راه دور انجام دهید! اگر شخصی تگ یا کارت خود را گم کند، مشکلی نیست. تنها چیزی که لازم است چند کلیک برای غیرفعال کردن دائمی تگ و کارت گم شده و صدور یک تگ جدید با مجوزهای صحیح است.

شناسه بیومتریک : شما می‌توانید به جای کارت و تگ rfid از شناسه های بیومتریک مانند اثر انگشت، چهره، اسکن دست یا شست و تشخیص عنبیه در سیستم کنترل تردد هوشمند استفاده کنید. این شناسه ها توسط دستگاه ها و اسکنرهای مخصوص بیومتریک خوانده و اعتبار سنجی می‌شوند و در صورت تأیید اجازه ورود یا دسترسی صادر می‌گردد.

کارت خوان یا دستگاه کنترل تردد : کارتخوان یا تگ خوان در یک یا هر دو طرف یک درب نصب می شود – اگر سیستم کنترل تردد فقط ورود و خروج را کنترل می کند یک طرف درب یا اگر سیستم ورود و خروج را کنترل می کند هر دو طرف درب نصب می شود. خواننده حاوی آنتنی است که به پنل کنترل دسترسی متصل شده و برق را از آن دریافت می‌کند، مؤلفه‌ای که در زیر به آن می‌پردازیم. البته اگر از شناسه بیومتریک استفاده می‌کنید باید به جای کارتخوان از دستگاه کنترل تردد بیومتریک یا اسکنر و دوربین مبیومتریک استفاده نمائید.

هنگامی که فردی تگ خود را به خواننده (کارتخوان) ارائه می دهد، آنتن خواننده شماره شناسه رمزگذاری شده خود را دریافت می کند. تگ خوان شماره شناسه را به صفحه کنترل دسترسی می فرستد. کارتخوان یا دستگاه را می‌توانید هر کجا نصب کنید: جلوی درب ورودی، بر روی گیت کنترل تردد و ….

کنترل پنل دسترسی : پنل کنترل دسترسی یا کنترلر، هسته اصلی سیستم کنترل تردد است. این اطلاعات مجوز پیکربندی شده توسط مدیر سیستم را ذخیره می کند. پانل کنترل شماره برچسب رمزگذاری شده را از خواننده دریافت می کند، شماره را رمزگشایی می کند، سپس شماره شناسه را با شماره های شناسه قبلاً بارگذاری شده در سیستم مقایسه می کند. اگر اعداد مطابقت داشته باشند و کاربر مجاز باشد در آن زمان به درب دسترسی داشته باشد، قفل در باز می شود. همه اینها در عرض چند ثانیه اتفاق می افتد.

قفل : پنل کنترل دسترسی قفل برقی درب را اجرا می کند—اگر کاربر اجازه ورود به درب را داشته باشد به صورت خودکار قفل باز می شود و می تواند باز شود. این قفل می‌تواند بر روی انواع سیستم از جمله درب، گیت تردد و … نصب شود.

متن جایگزین تصویر : انواع-سیستم-کنترل-تردد

انواع سیستم کنترل تردد

اگرچه اکثر سیستم ‌های کنترل تردد جدید بر اساس طرح کلی سخت‌افزار اصلی بالا عمل می‌کنند، کنترل دسترسی به هیچ وجه راه‌حلی برای همه نیست. در واقع سه نوع کنترل دسترسی وجود دارد که بسته به نوع شرکت یا سازمانی که سیستم کنترل می کند، نحوه اعطای مجوزهای دسترسی و اینکه چه کسی می تواند مجوزهای دسترسی را تنظیم کند، تعیین می کند.

سیستم های کنترل تردد اختیاری کم محدودیت ترین شکل کنترل دسترسی هستند. این سیستم ها به هر کسی اجازه می دهد تا سیستم را کنترل کند. ادمین های سیستم را می توان از فردی به فرد دیگر تغییر داد، تا زمانی که هر فرد به سیستم دسترسی داشته باشد. مدیر سیستم کنترل کاملی بر روی افرادی که مجوز دسترسی دارند را دارد.

از نقطه نظر تنظیمات کاربر، DAC خیلی پیچیده نیست، اما استفاده از آن آسان است. مدیران سیستم می‌توانند دسترسی را بر اساس گروه پیکربندی کنند، اما احتمالاً کنترل یکسانی روی زمان‌هایی که افراد خاص می‌توانند وارد شوند، ندارند، و همچنین نمی‌توانند مجوزها را بر اساس نقش کارمند (مدیر دفتر، مدیر، مالک و غیره) تنظیم کنند. ).

کنترل دسترسی اجباری محدودترین شکل کنترل تردد است. MAC کنترل و مدیریت سیستم را فقط به مالک یا مدیر سیستم می دهد. اما حتی ادمین سیستم در توانایی آنها برای اجازه یا رد دسترسی محدود است – تنظیمات در سیستم برنامه ریزی می شوند و مدیر نمی تواند آنها را دور بزند.

همه کاربران بر اساس مجوزهای خود طبقه بندی می شوند و دسترسی به مناطق تعیین شده کاملاً بر اساس نقش آنها است. تنها راه برای تغییر این تنظیمات دسترسی، ایجاد یک نمایه کاملاً جدید با نقش یا طبقه بندی متفاوت است.

از آنجایی که سیستم‌های MAC بسیار محدود هستند، معمولاً فقط در مکان‌هایی نصب می‌شوند که نیاز چندانی به تغییر مجوزهای امنیتی وجود ندارد. ممکن است یکی را در یک مرکز نظامی یا دولتی پیدا کنید.

کنترل تردد مبتنی بر قانون یا نقش محبوب ترین شکل کنترل دسترسی است. سیستم های RBAC نسبت به MAC محدودیت کمتری دارند و نسبت به DAC قابل تنظیم هستند.

این سیستم به ادمین اجازه می‌دهد قوانین و محدودیت‌هایی را تعیین کند، مانند ممانعت از دسترسی در زمان‌های خاص روز یا محدود کردن دسترسی بر اساس برچسب استفاده شده. سیستم‌های RBAC مختلف با تنظیمات متفاوتی عرضه می‌شوند، اما به طور کلی، مدیر سیستم گزینه‌های زیادی خواهد داشت که می‌توانند در صورت نیاز آن‌ها را تغییر دهند.

به یک کاربر می توان بر اساس نقشش مجوزهای دسترسی اختصاص داد. به عنوان مثال، می توان به یک مدیر پروژه مجوزهای دسترسی اختصاص داد که دستیار پروژه به آنها اجازه دسترسی ندارد. اما برخلاف سیستم MAC، که می‌تواند در صورت تغییر نقش‌ها، تخصیص مجدد مجوزها را دشوار کند، با RBAC، یک ادمین می‌تواند به سادگی روی دکمه‌ای کلیک کند تا تنظیمات دسترسی کاربر را بدون هیچ کار قانونی اضافی تغییر دهد.

این اطلاعات برگرفته از سایت مجله حضور و غیاب می‌باشد که در حوزه سیستم های حضور و غیا ب و کنترل تردد در حال فعالیت است. اگر خواستید سری به این سایت بزنید از لینک زیر استفاده نمائید.

منبع : https://bayofa.ir