ICTNN – پیشرفته تکنولوژی ماهواره ای دهه گذشته به جهان این امکان را داده است که فوران ویرانگر هونگا تونگا را مطالعه کند و آتشفشان‌ها را هنگام ظهور با جزئیات بی‌سابقه مشاهده کند. این یافته ها ممکن است تشریحی باشد فوران های آتشفشانی انفجارهای نادر و اثرات آن بر روی سیاره را توضیح دهید.
به گزارش اسپیس، ماهواره ها همچنین به آتشفشان شناسان کمک می کنند تا فوران های رایجی را که اغلب می بینیم، مطالعه کنند. آخرین باری که آتشفشانی به بزرگی و شدت هونگا تونگا فوران کرد 30 سال پیش بود. در آن زمان ماهواره هایی که زمین را رصد می کردند بسیار کم بودند و تعداد بسیار کمی از ماهواره هایی که سطح کره زمین را رصد می کردند عمدتاً توسط ارتش اداره می شدند.
در این دوره بود که آژانس فضایی اروپا (ESA) در شرف انجام اولین ماموریت رصد زمینی خود، ERS-1 بود. CubeSat هنوز در آن سال اختراع نشده بود.
با این حال، فوران کوه پیناتوبو در سال 1991 بیشترین فوران آتشفشانی شناسایی شده توسط ماهواره ها بود. فعالیت آتشفشانی توسط یک ماهواره هواشناسی ژاپنی در ارتفاع 36000 کیلومتری از سطح زمین و یک فضاپیما از اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده مشاهده شد.
اما اکتشافات و دوربین های ماهواره ای در دهه 1990 به اندازه امروز در اطراف زمین پیشرفته نبودند. سیمون پراد، محقق داده های ماهواره و هواشناسی در دانشگاه آکسفورد گفت: “ما واقعا خوش شانس هستیم که همه این ماهواره ها را در حال حاضر در مدار داریم. این چیزی است که حتی پنج سال پیش در دسترس نبود.”
اختلال فوران آتشفشانی در مدل های پیش بینی آب و هوا
پراد یکی از صدها محققی در سراسر جهان بود که پس از فوران هونگا تونگا در اقیانوس آرام جنوبی، مجذوب داده‌های شبکه‌های حسگر شد. در ابتدا، فوران شبیه یک انفجار هسته ای به نظر می رسید، اما در آن زمان تخمین زده می شد که قدرت آن 500 برابر بیشتر از بمب هیروشیما باشد. این انفجار مدل های پیش بینی آب و هوا را مختل کرد و ابر خاکستری را در جو ایجاد کرد که قبلاً هرگز دیده نشده بود. این ابر آتشفشانی برای پراد جذابیت خاصی داشت زیرا متوجه شد ارتفاع آن به بیش از 50 کیلومتر رسیده است.
پراد می نویسد: «آخرین داده های ما نشان می دهد که فوران آتشفشانی به ارتفاع 35 کیلومتری رسیده است، اما در برخی نقاط می تواند به 55 کیلومتر برسد. او می گوید اعداد نشان می دهد که فوران هونگا تونگا چقدر بزرگ بوده است.
او گفت: “ما فکر می کنیم که فوران کوه پیناتوبو ممکن است تا این حد بد شده باشد، اما به دلیل کمبود فناوری، مسیر آن را گم کرده ایم.”
البته دانشمندان از قبل می دانستند که ابر آتشفشانی هونگا تونگا حاوی مقدار نسبتا کمی دی اکسید گوگرد در مقایسه با فوران کوه پیناتوبو است. دی اکسید گوگرد بسیار مهم است زیرا وقتی در جو پراکنده می شود می تواند نور خورشید را منعکس کند، بنابراین بر میزان گرمای به دام افتاده در سیاره ما تأثیر می گذارد. به دلیل محتوای دی اکسید گوگرد در فوران پیناتوبو، سیاره ما تا 0.6 درجه سانتیگراد سرد شد.
فوران هونگا تونگا، علیرغم اندازه اش، تنها حاوی ۲ درصد از فوران دی اکسید گوگرد پیناتوبو بود. جفری کارسون، کارشناس آتشفشان در دانشگاه سیراکوز در نیویورک، می گوید که تفاوت در اندازه یا قدرت فوران ها نیست، بلکه در منبع سنگ مذاب در اعماق زمین است.
مخلوط آب و ماگما باعث واکنش های شیمیایی می شود که در مورد آتشفشان های زمینی صدق نمی کند. آب با سنگ مذاب مخلوط می شود و حباب های گاز را تشکیل می دهد. دمای بالا در دریچه آتشفشانی مخلوط را مانند یک بطری نوشابه فشرده می کند. کارسون گفت گاز می تواند با تغییر شکل یک مایع، حجم خود را هزار برابر افزایش دهد. فرآیندی که به سرعت اتفاق می افتد و سنگ را با نیروی انفجاری از هم جدا می کند.
اثربخشی ماهواره ها در مطالعه آتشفشان ها
کارسون اذعان می کند که ماهواره ها نقش مهمی در نظارت بر فوران فوران هنگ کنگ داشتند. آتشفشان شناسان همچنین در حال نصب حسگرهایی بر روی آتشفشان هایی هستند که معتقدند روزی ممکن است فعال شوند، اما هنوز اطلاعات کمی در مورد فرآیندهای داخل زمین وجود دارد و تخمین ها در بهترین حالت خام هستند.
علیرغم رونق فناوری در دهه گذشته، ماهواره ها هنوز مانند حسگرهای زمینی اطلاعات دقیقی درباره زمان آتشفشان ارائه نمی دهند، اما از داده ها و تصاویر آنها از مقیاس های فوران، ابرهای آتشفشانی و تغییرات اطراف آتشفشان می توان چیزهای زیادی آموخت. . به عنوان مثال، تحلیلگران می توانند مقدار زمینی را که در رودخانه ای از گدازه ناپدید شده است ببینند و مساحت دقیق زمین مدفون شده توسط سنگ مذاب را محاسبه کنند.
ادامه مطلب
ICTNN/
