لباس فضایی فضانوردان ناسا از دهه 1960

به گزارش ICTNN و به نقل از بیزینس اینسایدر، در این خبر، ما شما را با تمام لباس‌های فضایی کلیدی که فضانوردان ناسا از دهه 1960 پوشیده‌اند و لباس مأموریت ماه جدید که به تازگی رونمایی شده است، آشنا می‌کنیم.

فضا ممکن است مکانی بی پایان و شگفت انگیز باشد، اما برای هر انسانی که لباس فضایی نداشته باشد، زندگی در آنجا به طرز باورنکردنی غیرقابل دسترس و کشنده است. فضانوردان قرار است در سال 2025 با ماموریت آرتمیس 3 ناسا برای اولین بار در 50 سال گذشته به ماه بازگردند. آژانس فضایی آمریکا به تازگی از لباسی که برای فضانوردان در این ماموریت مهم طراحی کرده است رونمایی کرده است.

ناسا پس از سال ها و میلیون ها تلاش برای توسعه لباس های فضایی خود، شرکت فضایی Axiom را برای ساخت لباس های فضایی جدید خود در ژوئن 2022 انتخاب کرد. در آگوست 2021، آژانس گزارش داد که با وجود صرف 420 میلیون دلار از سال 2017، لباس های خود حداقل تا آوریل 2025 برای فضا آماده نمی شوند.

لباس فضایی جدید Axiom از نسخه خود ناسا استفاده می کند که در سال 2019 معرفی شد. اولین لباس های فضایی عملیاتی در اوایل دهه 1960 برای محافظت از فضانوردان مشتاق معرفی شدند. در اینجا نحوه تکامل لباس‌های فضایی فضانوردان طی شش دهه، از لباس‌های نقره‌ای برنامه مرکوری گرفته تا لباس‌های براق خدمه اژدهای ایلان ماسک، مشاهده می‌شود.

لباس مرکوری (1963-1961)

پروژه مرکوری اولین باری بود که شهروندان آمریکایی به دور زمین چرخیدند. برای محافظت از اولین فضانوردان در برابر کاهش فشار ناگهانی، ناسا لباس های فشاری را برای هواپیماهای جت در ارتفاع بالا نیروی دریایی ایالات متحده اصلاح و طراحی کرد. هر لباس فضایی دارای لایه ای از نایلون با پوشش نئوپرن در داخل و نایلون آلومینیومی در خارج بود. شش فضانورد با پوشیدن این لباس در فضا پرواز کردند قبل از اینکه ناسا آن را از لیست لباس های خدماتی حذف کرد.

لباس جوزا (1965-1966)

جمینی دومین برنامه فضایی ناسا و برنامه ای بود که اهداف بلندپروازانه تری داشت. کپسول جمینی دو فضانورد را به فضا برد و ماموریتی دو هفته به طول انجامید. دیوید کلارک لباس‌های جمینی را به گونه‌ای طراحی کرد که تحت فشار انعطاف‌پذیر باشند و طول‌های بیشتری برای راحتی بیشتر از لباس‌های مرکوری ایجاد کرد. برای مثال، می‌توان آن‌ها را به یک دستگاه تهویه مطبوع قابل حمل متصل کرد تا فضانوردان را تا زمانی که بتوانند به خطوط فضاپیما متصل شوند، خنک نگه دارند. وزن این لباس ها بین 16 تا 34 پوند (7 تا 15 کیلوگرم) بود.

لباس راهپیمایی فضایی جمینی (1966-1965)

نوعی از لباس جمینی به نام “G4C” با در نظر گرفتن اولین راهپیمایی فضایی ناسا طراحی شد. برای مقاومت در برابر محیط خشن فضایی، این لباس فضانوردان را از طریق شلنگی که اکسیژن آنها را تامین می کرد، به فضاپیما متصل می کرد. . با این حال، در صورت بروز مشکل، برخی از انواع این لباس به مدت 30 دقیقه کمک نجات می دهند. سنگین ترین نوع آن حدود 34 پوند (15 کیلوگرم) وزن داشت.

لباس راهپیمایی فضایی آپولو (1975-1967)

برنامه آپولو فضانوردان را بدون راه رفتن به ماه آورد. فضانوردان نسبت به لباس های Gemini یا Mercury به محافظت بیشتری نیاز داشتند. اولین مردانی که پا به ماه گذاشتند، در پناه یک لیتوسفر ظریف (گرد و غباری به تیز شیشه)، که از تغییرات دمایی وحشی خورشید در سایه محافظت می شد. آنها به انعطاف‌پذیری لازم برای نصب تجهیزات و برداشتن سنگ‌های ماه و اینکه بتوانند ساعت‌ها از فضاپیما دور بمانند، نیاز داشتند. این کت و شلوار با ده ها لایه پارچه، چکمه های ضخیم، و یک سیستم حمایت از زندگی محکم عرضه شد. هر کدام بیش از 180 پوند (81 کیلوگرم) روی زمین وزن دارند، اما در میدان گرانشی ضعیف‌تر ماه، وزن آنها تنها یک ششم است.

اولین لباس پرواز فضایی شاتل (1981)

ماموریت STS-1 – مخفف Space Transportation System-1 – اولین پرواز فضایی مداری برنامه شاتل فضایی ناسا بود. کلمبیا، اولین مدارگرد 100 تنی، دو فضانورد را به فضا برد و 37 بار دور زمین چرخید قبل از اینکه دوباره وارد جو شود و به باند ایستگاه فضایی بازگردد. فضانوردان هیچ عملیات راهپیمایی فضایی نداشتند، بنابراین آنها فقط لباس فرار اضطراری به تن داشتند که (مانند لباس مرکوری) نسخه اصلاح شده لباس فشار هوا نیروی هوایی ایالات متحده بود.

لباس شاتل فضایی (1979–اکنون)

فضانوردان دوران شاتل فضایی به طور معمول در سرویس‌دهی ماهواره‌های فضایی و همچنین ساخت و نگهداری ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) کار می‌کردند. آنها برای چنین کارهایی به لباس پیاده روی فضایی سخت نیاز داشتند، بنابراین ناسا این لباس را ساخت. این لباس فشاری 14 لایه می تواند در برابر خلاء سخت فضا مقاومت کند و فضانوردان را بیش از هشت ساعت زنده نگه دارد. کت و شلوار به طور کامل با دنده بارگیری می شود و می تواند تقریباً 320 پوند (145 کیلوگرم) روی زمین وزن داشته باشد. ناسا همچنین یک دستگاه جت پک مانند برای این لباس به نام واحد مانور سرنشین دار آزمایش کرد که به فضانوردان اجازه می دهد آزادانه و بدون اتصال پرواز کنند.

لباس پرواز شاتل فضایی (1988-2011)

لباسی که فضانوردان در طول برنامه شاتل فضایی پوشیده اند، به دلیل رنگ نارنجی روشن، گاهی اوقات به عنوان “کت و شلوار کدو تنبل” نامیده می شود. این کت و شلوار مجهز به دستکش دارای سگک های قفل کننده روی سرآستین، خنک کننده مایع، تهویه پیشرفته و لایه های اضافی عایق است.

لباس راه اندازی و ورود Sokol (اکنون)

آن لباس فضایی راه راه آبی که امروزه در بسیاری از فضانوردان می بینید، در واقع یک لباس فضایی روسی به نام سوکول یا لباس فضایی «فالکون» است. لباس 22 پوندی (9 کیلوگرمی) تقریباً مشابه لباس پرواز شاتل فضایی است، اگرچه برای محافظت از افرادی که در داخل فضاپیمای روسی سایوز پرواز می کنند استفاده می شود.

لباس پرواز خدمه SpaceX Dragon (2020 تاکنون)

لباس فضایی سفید براق توسط شرکت SpaceX ایلان ماسک طراحی شده است. ماسک آنها را در یک کنفرانس مطبوعاتی در سال 2017 رونمایی کرد و فضانوردان ناسا باب بنکن و داگ هرلی برای اولین بار آنها را در ماموریت فضایی Crew Dragon می 2020 پوشیدند. Jose Fernandez طراح لباس هالیوود این طرح را ارائه کرد. اگرچه این لباس‌ها جالب و آینده‌نگر هستند، اما فقط برای کپسول Crew Dragon طراحی شده‌اند و برای پیاده‌روی فضایی مناسب نیستند. Crew Dragon برای انتقال فضانوردان ناسا به ایستگاه فضایی بین المللی و همچنین برای پروازهای تجاری استفاده می شود.

لباس پرواز بوئینگ CST-100 Starliner (2022 تا کنون)

اگرچه قرار بود این لباس برای اولین بار در سال 2019 رونمایی شود، اما بوئینگ از لباس پرواز استارلاینر آبی روشن خود در ژوئن 2022 رونمایی کرد. این لباس برای استفاده در کپسول CST-100 Starliner طراحی شده است که انتظار می رود به زودی اولین خدمه خود را حمل کند. فضا. این کت و شلوار شامل یک کلاه ایمنی است که با یک زیپ ضخیم و قابل تنفس (بدون نیاز به حلقه گردن سنگین یا حجیم) به کت و شلوار متصل می شود.

لباس فضایی Axiom (2023)

لباس‌های فضایی Axiom با نام «AxEMU» تا تابستان به ناسا تحویل داده می‌شود. نسخه خاکستری تیره و نارنجی که در مارس 2023 رونمایی شد یک نمونه اولیه است و نسخه نهایی سفید خواهد بود.

لازم به ذکر است که نسخه نهایی این لباس در رنگ سفید برای محافظت از فضانوردان در برابر گرمای شدید تولید شده است. فضانوردان در ماه باید لباس سفید بپوشند تا گرما را منعکس کنند و در برابر دمای بالا محافظت کنند.

این لباس فضایی قرن بیست و یکمی با استفاده از تکنولوژی روز ساخته شده است، به عنوان مثال، برش لیزری که پارچه های مختلف را با دقت برش می دهد و چاپگرهای سه بعدی که در هزینه و زمان صرفه جویی می کند در تولید آن استفاده می شود. اگرچه برخی از اجزای خاص هنوز با استفاده از چرخ خیاطی سنتی مونتاژ می شوند. این لباس همچنین شامل ابزارهای مناسب برای اکتشاف ماه است. کلاه او چراغ و دوربین HD دارد.

راه رفتن یا انجام بسیاری از فعالیت های مشابه آنچه در ماموریت آپولو با این لباس انجام شد بسیار آسان تر خواهد بود. کلاه جدید فضانوردان دید بهتری را ارائه می دهد و چکمه ها به طور ویژه برای راه رفتن روی ماه طراحی شده اند و دارای عایق حرارتی مناسب برای قطب جنوبی ماه هستند.

ICTNN