دانشمندان اندازه ماه را مطالعه می کنند

ماه بزرگترین و درخشان ترین جرم در آسمان شب است، بنابراین همیشه یک سوال مبهم برای انسان ها بوده است، اما واقعا ماه چقدر هزینه دارد؟ در اینجا چند سوال در مورد ماه وجود دارد.

طبق برخی مهندسی‌های جالب، ماه، مانند زمین، یک کره کامل نیست، بنابراین شعاع متوسط ​​آن 1079.6 مایل (حدود 1737.4 کیلومتر)، قطر متوسط ​​​​2159.2 مایل (حدود 3475 کیلومتر) و محیط استوایی آن است. 6783.33 مایل. (حدود 10917 کیلومتر) اندازه گیری شد. همچنین شعاع متوسط ​​زمین 3958.75 مایل (حدود 6371)، قطر حدود 7917.5 مایل (حدود 12742 کیلومتر) و محیط گرمسیری آن 24901.45 مایل (حدود 40075 کیلومتر) است.

این داده ها نشان می دهد که اندازه ماه حدود 27 درصد کوچکتر از زمین است. ماه پنجمین ماهواره بزرگ منظومه شمسی است و جرم آن در مقایسه با زمین نسبتاً کوچک است. جرم ماه (7.342×1022 کیلوگرم) و در مقایسه با جرم زمین (5.972×1024 کیلوگرم) حدود 1.25 درصد جرم آن است.

اندازه ماه چگونه محاسبه می شود؟

اندازه کامل ماه از زمان های قدیم توسط ستاره شناس یونانی آریستارخوس ساموسی (310 قبل از میلاد – 230 قبل از میلاد) شناخته شده است. او با استفاده از محاسبات مثلثاتی دریافت که قطر ماه حدود 0.32 تا 0.40 برابر قطر زمین است. از همان زمان از همین روش استفاده شد و با اختراع LIDAR در دهه 1950، دستگاه اندازه گیری مناسب تری معرفی شد. این دستگاه اندازه گیری های امروزی را محاسبه می کند.

آیا ماه بیشتر از سیاره ما زمین دارد؟

ماه بسیار کمتر از سیاره ما زمین دارد. مساحت ماه 37،330،000 کیلومتر مربع (حدود 14.6 میلیون مایل مربع) و مساحت کل سیاره ما 510،072،000 کیلومتر مربع (196،900،000 مایل مربع) است. همچنین ماه کاملاً خشک است اما زمین پوشیده از اقیانوس و خشکی است.

آیا قاره آمریکا بزرگتر از ماه است؟

عرض جغرافیایی قاره آمریکا وقتی به صورت افقی از ساحل شرقی تا ساحل غربی اندازه گیری می شود حدود 2800 مایل (حدود 4506 کیلومتر) و نسبت به قطر ماه 2159.2 مایل (حدود 3475 کیلومتر) است، بنابراین از نظر عرض جغرافیایی نسبت به قطر ایالات متحده بزرگتر از ماه است. اما اگر مساحت قاره آمریکا را از شمال به جنوب اندازه گیری کنید، نتیجه متفاوتی خواهید گرفت. اندازه تقریبی قاره آمریکا از شمال به جنوب 1582 مایل (2545 کیلومتر) است، بنابراین قطر ماه بزرگتر از قطر قاره آمریکا است.

حالت های مختلف اندازه گیری سطح ماه

اگر نقشه قاره آمریکا را دقیقاً روی ماه قرار دهید، می توانید هر ایالت را از کوه های راکی ​​در غرب تا کوه های آپالاچی در شرق ببینید. اما در سطح ماه، دانشمندان می گویند کل ایالات متحده می تواند در کنار چین، اروپا، برزیل و بسیاری از کشورهای کوچک دیگر باشد.

کدام کشور از نظر مساحت به ماه نزدیکتر است؟

هیچ کشوری در این منطقه به ماه نزدیک نیست. اما با توجه به اینکه روسیه از نظر عرض و مساحت بزرگترین کشور روی زمین است، می توان گفت که فدراسیون روسیه تقریباً نزدیک ترین فاصله به ماه را دارد. همچنین، پس از در نظر گرفتن مساحت در روسیه، می توانید کل وسعت آمریکای شمالی را با بقیه ماه برابری کنید. اندازه ماه ممکن است کوچکتر از اندازه زمین باشد، اما پیدا نکردن کشوری به اندازه این دلیلی برای نادیده گرفتن آن نیست.

اگر ماه به زمین برخورد کند چه اتفاقی می افتد؟

با فکر کردن به این موضوع، اگر ماه به زمین برخورد کند، باعث ترس و تعجب بسیاری از مردم می شود. در واقع ماه به دلیل نیروی جزر و مدی که بر زمین وارد می کند حدود چهار سانتی متر از سیاره ما دور می شود که در واقع چرخش زمین را کاهش می دهد. بنابراین ماه در جهت اشتباهی حرکت می کند، اما سیاره ما به این زودی ها مورد اصابت ماه قرار نخواهد گرفت.

با این حال، فرض کنید ماه به سیاره زمین برخورد کند، نتیجه چه خواهد بود؟ جزر و مد تولید شده توسط ماه به طور قابل توجهی قوی تر خواهد بود و جریانی از رویدادهای پیش از برخورد رخ خواهد داد. این نیروهای جزر و مدی درون زمین را تحت تأثیر قرار داده و آن را مختل می کند. آتشفشان های شدید و زمین لرزه ها به وجود خواهند آمد. ماه هنگام عبور از مرز خود حداقل مقداری از زمین فاصله دارد. همچنین نیروهای جزر و مدی که زمین به ماه وارد می کند از ماه قوی تر خواهد بود.

نابودی واقعی با یک رویداد شوک رخ می دهد، رویدادی که به طور موثر کل سیاره را نابود می کند، اما ممکن است هیچ موجود زنده ای برای مشاهده آن زنده نباشد. زیرا نزدیک شدن به مدار ماه باعث ایجاد جزر و مد بالا می شود که می تواند دور زمین بچرخد، مانند آنچه در اطراف Gargantua در بین ستاره ای اتفاق افتاد.

با فرض اینکه چیزی از نیروهای جزر و مدی شدید که زمین را نابود می کند جان سالم به در ببرد. با این برخورد، ماه به قطعات بسیار بزرگ تقسیم می شود، که در آنها مانند باران در سیاره ویران شده ما حرکت می کنند، شبیه به دوره بمباران اولیه در تاریخ اولیه زمین. در این زمان، قطعات ماه ممکن است به اندازه برخی از سیارک های بزرگتر باشد. بنابراین برخورد یکی از قطعات برای شکستن پوسته زمین، نمایان شدن گوشته و پوشاندن ابری از گاز بسیار داغ روی زمین کافی است. دمای این محیط احتمالا به بیش از هزار درجه فارنهایت می رسد و بیش از یک سال باقی می ماند.

این رویداد کافی است تا اقیانوس ها بر روی سیاره ما بجوشانند و سطح سیاره را عقیم کنند و آن را از شر تمام آثار حیاتی که هنوز ناپدید نشده اند پاک کنند. تا آن زمان، زمین احتمالا دارای مجموعه ای از حلقه های کوتاه مدت خواهد بود که از آنچه از ماه باقی مانده است تشکیل شده است. در نهایت، گاز تشکیل شده در محیط گرم ناپدید می شود و ابرهای فوق اشباع که تمام آب سیاره زمین را در خود دارند، غرق می کند.

در نهایت، زخم ماه خوب می‌شود و با گذشت زمان چرخه آب به زمین بازمی‌گردد، دما کاهش می‌یابد و زمین مدتی قبل از ظهور اولین موجودات تک سلولی به حالت اولیه باز می‌گردد. نیازی به گفتن نیست که ماه به شدت روی زمین خواهد افتاد، اما خوشبختانه، مهم نیست ماه چقدر بزرگ باشد، هیچ شانسی برای این اتفاق وجود ندارد. بنابراین انسان‌ها اکنون می‌توانند به لذت بردن از ابرماه‌ها، ماه‌های خونی و سایر پدیده‌های قمری ادامه دهند.

گزارش زهرا بالاور

ادامه مطلب