یک کارشناس فناوری اطلاعات با انتقاد از کاربرانی که مجبور به استفاده از ابزارها و پیام‌رسان‌های بومی هستند، گفت: «برنامه‌های داخلی به حدی رشد نکرده‌اند که ما باور کنیم پس از قفل‌های گسترده برنامه‌های حفاظتی بتوان از آنها استفاده کرد.»
میلاد نوری در گفت وگو با ICTNN، با اشاره به محدودیت استفاده از ابزارهای بومی، اظهار کرد: در دوره ای از دهه 1380 ایمیل های ملی معرفی شدند و هر فردی با بخشی به نام ایمیل ایرانی برای افتتاح حساب برای استفاده مردم مواجه می شد. پیک ایران که وطن چاپار و میل بود وارداتی بود اما در همان زمان این طرح شکست خورد. بعد بحث سیستم عامل های بومی پیش آمد که ما هم هزینه کردیم و لینوکس ملی را راه اندازی کردیم که 10 میلیارد دلار تسهیلات برای راه اندازی دریافت کرد که در آن زمان رقم زیادی بود. سیستم عامل ملی اما این طرح هم نتیجه ای نداشت و شکست خورد.
وی ادامه داد: حتی در دوره محمدجواد آذری جهرمی – وزیر اسبق ارتباطات و فناوری اطلاعات – موضوع اندروید ملی را مطرح می کرد و می گفت که نباید از اندروید روی چه ابزارهایی استفاده شود که دستگاه های خارجی مانند گوگل پلی نصب می شود، بلکه این طرح است. در سکوت خبری نیز شکست خورده است، از این رو در مقاطع مختلف تلاش هایی برای بومی سازی ابزارهای حوزه ارتباطات صورت گرفته است.
وی با بیان اینکه در حال حاضر پیام رسان هایی داریم که همه جانبه از آنها حمایت کرده ایم، گفت: دولت پنج میلیارد به این پیام رسان ها وام داده و زیرساخت ها نیز تخصیص داده شده است. بانک ملی کاربران را مجبور به نصب پیام رسان بله برای دریافت تراکنش های کمتر از 30 هزار تومان کرد یا دانشجویان خود را مجبور به راه اندازی IGAP در دوران دانشگاه آزاد یا روبیکا کرد که مدت هاست در انحصار صداوسیما بود. مجبور به نصب اپلیکیشن برای شرکت در مسابقات تلویزیونی شده بود، در حالی که نصب اپلیکیشن ها به این شکل و به زور در اولین فرصت ناپدید می شود.
نوری ادامه داد: یا در دوران روبیکا برای اینکه تعداد قابل قبولی از کاربران را در اختیار کاربران قرار دهد بدون اجازه از پروفایل کاربران مختلف در اینستاگرام کپی می کرد، هر فردی که تعداد فالوور زیادی داشت، پروفایلش کپی و دستکاری می شد. بدون اجازه.” . کسانی که پیام‌رسان‌ها و سرویس‌های این مدل را راه‌اندازی کردند، می‌خواهند از همه ابزارها استفاده کنند تا کاربر را مجبور کنند به این پلتفرم‌ها برود.
وی گفت: متأسفانه ما از شکست و جذب کاربران به هر قیمتی درس نگرفتیم. وقتی دانشجویان دانشگاه آزاد را مجبور به نصب پیام رسان های مورد نظر خود می کنید، در نهایت در روز انتخاب واحد کاربری کمپینی را راه اندازی می کنند و رتبه اپلیکیشن شما در گوگل پلی را از 4 به 1.6 می رساند که کمترین امتیاز در بین اپلیکیشن ها است.
او گفت: «این نشان می‌دهد که کاربران از این محدودیت راضی نیستند، حتی اگر آنها را مجبور به پرداخت قبض تلفن همراه خود در برنامه مورد نظر خود کنید». یا گاهی گفته می شد که اگر واکسیناسیون کرونا شروع شود، احتمالاً پیام رسان ها نوبت می شوند، در واقع دوست دارند خدمات مورد نیاز روزانه کاربران را از طریق پیام رسان ها ارائه دهند، در صورتی که در هیچ جای دنیا پیام رسان موفقی وجود ندارد، به جز چین. .
نوری ادامه داد: “اگر چین این کار را انجام می دهد و خدمات خود را در وی چت ارائه می دهد، به دلیل حجم بازار آن است.” چین بیش از 1 میلیارد نفر دارد و اگر کم کیفیت ترین اپلیکیشن را در چین طراحی کنید، به سرعت به 100 و 200 میلیون می رسد. بنابراین این امر توجیه مالی و اقتصادی را برای آنها فراهم می کند. اما در ایران حجم کاربران فعال ایرانی حداکثر 30 میلیون نفر است. اگر همه اینها پیام رسان ایرانی هم نصب کنند، کسب درآمد با این تعداد کاربر برای این شرکت بسیار سخت می شود. به همین دلیل، انتخاب چنین ابزاری برای شرکت های خصوصی چندان موجه نیست. شرکت‌هایی که ترک می‌کنند همچنین در حال بررسی کمک‌های دولتی و زیرساخت‌ها، وام‌ها و مجبور کردن مردم به استفاده از این اپلیکیشن هستند.
او گفت: «از سوی دیگر، برنامه‌های داخلی به حدی رشد نکرده‌اند که ما باور کنیم پس از انسداد گسترده طرح‌های حفاظتی بتوان از آنها استفاده کرد.» شرکت هایی مانند تاکسی یا فروشگاه های آنلاین کم کم رشد کردند و تیم فنی و زیرساختی خود را با این ترافیک سنگین تطبیق دادند، اما پیام رسان های داخلی ما دو میلیون کاربر همزمان بیشتر نداشتند. اکنون می خواهیم 30 میلیون کاربر در مدت زمان کوتاهی از آنها استفاده کنند که حتی خود شرکت ها آمادگی لازم را ندارند و حتی رئیس یکی از رسانه ها از طرح حفاظتی انتقاد کرده است.
ICTNN/
