یک روزنامه نگار اخیراً از پلی استیشن IGN به دلیل تکرار مضامین مانند غم و انتقام در بازی های انحصاری خود انتقاد کرد. برخی انتقادات بر این باورند که این روند باعث کاهش تنوع و سرگرمی آثار جدید می شود.
بازی های اختصاصی پلی استیشن در سالهای اخیر به عنوان تجربیات سینمایی و پرهزینه شناخته شده است و همیشه توانسته است توجه مخاطبان زیادی را به خود جلب کند. با این حال ، آنچه قبلاً یک سبک نوآورانه و متفاوت در داستان بوده است ، اکنون برای بسیاری از مخاطبان به یک رویکرد تکراری و قابل پیش بینی تبدیل شده است. مشکل محدود به استفاده مکرر از داستانهای دیدنی و سینمایی سوم نیست. بسیاری از استودیوهای پلی استیشن در سالهای اخیر همیشه به مضامین مشابهی از جمله غم ، کمبود و انتقام پرداخته اند. این تمرین باعث شد که جامعه بازیکنان معتقدند که تجربه آثار جدید با کارهای قبلی تفاوت چندانی ندارد. علیرغم کیفیت فنی قوی این عناوین ، انتقادات بر این باورند که پلی استیشن بخشی از تنوع گذشته خود و فضای سرگرم کننده مشاهده شده در دوره های قبلی بین محصولات خود را از دست داده است.
هنگامی که آنها تجربه استودیوی جدید پانچ Sucker ، Ghost of Yotei را بررسی کردند ، این مورد در انتقاد بیشتر می شود. با توجه به احساس اکتشاف و کیفیت بالای کمپین در این بازی ، تاریخ آن برای بسیار آشنا به نظر می رسد. بازیکنان در نقش ATSU مسئولیت انتقام از ژاپن به ژاپن را برای انتقام از مرگ والدین خود و از بین بردن شش دشمن اصلی یوتی شش دارند. این داستان مانند سایه های Creed of Assassin به نظر می رسد و همان نسخه ای از انتقام خونین را با کمبود و غم و اندوه ای که در سالهای اخیر توسط Playstation Studios امضا شده است ، روایت می کند. برخی از نمونه های بارز این چرخه عبارتند از:
- آخرین قسمت ما (محصول سال 2) پیشگام این مسیر بود. در این کار ، الی از مرگ جوئل (شخصیت مشابه پدرش) بسیار عصبانی می شود و به دنبال انتقام است.
- آخرین مورد ما (محصول سال 2) نیز همین موضوع را داشت و به تلاش جوئل برای مواجهه با مرگ دخترش متمرکز شد.
- یک بازی دیگر ، مانند خدای جنگ ، در همان تمرکز روی یک پدر غمگین متولد شد و حتی در نسخه خدای جنگ راگناروک از مرگ مادران و پسران ادامه یافت.
- سری SPIDER-MAN استودیوهای Insmaniak نیز ناپدید شده است. در این کار ، پیتر پارکر و مایلز مورالس هر دو با خاطرات والدین گمشده خود می جنگند.
- عنوان بازگشت (محصول 2) نیز بر روی تروما و غم و اندوه خانواده ساخته شده است.
- Death Stranding 2 (محصول 2) نیز پر از غم و اندوه پدران و مادران است.
البته تمام بازی های پلی استیشن 2. به عنوان مثال ، Astro Bot هیچ ارتباطی با تروما و فقدان ندارد و این یک کار رنگارنگ و شاد است که پلی استیشن قدیمی را به یاد می آورد. اگرچه این احساس اکنون نادر است ، اما ما در نسل های قبلی تنوع بیشتری مشاهده کرده ایم. به عنوان:
- Uncharted در PlayStation 4 یک ماجراجو و با الهام از رمان های محبوب داشت.
- این بازی با ترکیبی از جنگ جهانی دوم و مشکلات SCI -FI تولید شده است.
- Littlebigplanet مبتنی بر خلاقیت و بنیادهای اجتماعی بود.
این بازی ها مربوط به چیزهای مختلف بودند و همه یک موضوع مضاعف نداشتند. اما امروز ، اگر نسخه جدیدی از Jak و Daxter نیز ساخته شود ، احتمالاً تاریخ آن انتقام خواهد بود. در گذشته ، آثاری مانند Shadow of the Colossus توانسته اند غم و اندوه را به روشی منحصر به فرد و شاعرانه بگویند ، اما اکنون تکرار مکرر همان ایده ها همه عناوین را ساخته است. سرانجام ، ما امیدواریم که در بازی های جدید مانند Wolverine Marvel’s Wolverine ، Saros و Intergalactic: The Playstation of Hertic کمی از این چرخه غم و انتقام فاصله داشته باشد و دوباره مانند گذشته به دنبال تنوع و خلاقیت خواهد بود.
