میکروب های مریخ باعث تغییرات آب و هوایی می شوند

ساتری گفت: در آن زمان مریخ نسبتا مرطوب و گرم بود، بین منفی 10 درجه تا 20 درجه سانتیگراد، در سطح آن آب مایع به شکل رودخانه، دریاچه و احتمالا اقیانوس وجود داشت، اما جو آن کاملاً با جو آن متفاوت بود. زمین. جو به همان اندازه متراکم بود، اما حاوی دی اکسید کربن و هیدروژن بیشتری بود. دی اکسید کربن و هیدروژن به عنوان گازهای گرم کننده قوی عمل می کنند.

به گفته گروهی از دانشمندان به رهبری بوریس ساتری، اختر زیست شناس در موسسه زیست شناسی در Ecole Normale در پاریس، زمانی که پیدایش حیات ساده بر روی زمین به تدریج منجر به ایجاد محیطی برای اشکال زندگی پیچیده تر شد، برعکس. در مریخ اتفاق افتاد

ساتری و تیم تحقیقاتی‌اش مدل‌سازی کامپیوتری پیچیده‌ای را انجام دادند که برهم‌کنش آنچه را که ما از جو باستانی و لیتوسفر (سنگ، بیرونی‌ترین لایه سیاره) مریخ می‌دانیم با میکروب‌های مصرف‌کننده غذا شبیه‌سازی کرد، هیدروژن مشابه آنچه در زمین باستانی یافت می‌شود.

این محقق افزود: مواد حیات آفرین در همه جای دنیا وجود دارد. بنابراین، حیات ممکن است به طور منظم در کیهان ظاهر شود، اما ناتوانی آن در حفظ شرایط قابل سکونت در سطح سیاره باعث می شود که خیلی سریع ناپدید شود.

بر اساس این تحقیقات، میکروب‌های ساده‌ای که از هیدروژن تغذیه می‌کنند و متان را دفع می‌کنند به احتمال زیاد حدود 3.7 میلیارد سال پیش در مریخ رشد کردند، تقریباً در همان زمانی که حیات اولیه در زمین شروع شد. اولین اقیانوس‌های زمین.

با سرد شدن مریخ، مقدار بیشتری از آب آن به یخ تبدیل شد، دمای سطح آن به زیر منفی 60 درجه سانتیگراد رسید و میکروب ها را به عمق پوسته، جایی که گرمای بیشتری وجود داشت رانده شد. مدل سازی نشان داده است که در ابتدا این احتمال وجود دارد که میکروب ها به راحتی مستقیماً در زیر سطح شنی مریخ زندگی می کردند. اما برای چندین میلیون سال، آنها مجبور به عقب نشینی از عمق بیش از یک کیلومتری شدند.

ساتری می گوید: بیشتر جو مریخ از بین رفته است. بنابراین، این میکروب ها باید به منبع دیگری از انرژی سوئیچ کنند. این احتمال وجود دارد که برخی از فرآیندهای زمین‌شناسی در مریخ می‌توانند همان نوع بستر پرانرژی، هیدروژن و دی اکسید کربن را که این میکروب‌ها می‌توانند روی آن زندگی کنند، فراهم کند.

ساتری و تیمش سه مکان را شناسایی کرده اند که احتمالاً آثار بیشتری از این میکروب های باستانی در نزدیکی سطح باقی می ماند. این مکان ها عبارتند از: دهانه Jezero، جایی که مریخ نورد استقامتی ناسا در حال حاضر در جستجوی نمونه های سنگی است که ممکن است حاوی آثاری از این زندگی باستانی باشد، و دو دشت کم ارتفاع، Hellas Planitia در عرض های جغرافیایی میانی در نیمکره جنوبی و Isidis Planitia درست در شمال. ماه مارس.

فاصله بین مریخ و خورشید بیشتر از فاصله بین زمین و خورشید است. در نتیجه، طبیعتاً خنک‌تر است و برای حفظ دمای پایدار به این گازهای گلخانه‌ای نیاز دارد، اما هنگامی که اولین میکروب‌ها شروع به خوردن هیدروژن و تولید متان کردند (که به عنوان یک گاز گلخانه‌ای قوی روی زمین عمل می‌کند)، به طور موثر اثر گلخانه‌ای را از بین بردند. . مریخ باستان را به تدریج کاهش داد و آنقدر سرد کرد که آب و هوا نامناسب شد.

در مرحله بعد، محققان تلاش می کنند تا دریابند که آیا این میکروب های باستانی هنوز هم می توانند در داخل پوسته مریخ زندگی کنند. ماهواره ها قبلاً اثر متان را در جو نازک مریخ شناسایی کرده اند. اما امروزه نمی توان گفت که آیا این متان منشا بیولوژیکی دارد یا خیر.