در نشست «دولت هوشمند، ابعاد و چالش ها» چه گذشت؟

در ادامه احسان کشتکار -عضو هیئت مدیره سازمان فناوری اطلاعات- نیز با بیان دیدگاه سازمان فناوری اطلاعات در مورد پنجره واحد گفت: پنجره واحد دو دسته مخاطب دارد یکی G2C یعنی خدماتی که دولت به مردم ارائه می دهد. و دیگری G2B است که به معنای خدماتی است که دولت به مشاغل و مشاغل ارائه می دهد. مثلاً سؤال رایانه و اعتراض به اعشار از طریق سامانه ای در پنجره خدمات دولت به مردم انجام می شود یا بحث سامانه ایران من و کرونا که چند دستگاه از یک پنجره واحد استفاده می کردند. اکنون خدمات دولت به مردم به صورت هوشمند شروع به کار کرده و دستگاه های زیادی به آن پیوسته اند و امیدواریم تا پایان تابستان این خدمت به طور کامل در اختیار مردم قرار گیرد.

دسترنج افزود: دولت الکترونیک به بهبود دولت ها کمک می کند. تبادل اطلاعات در سازمان ها، حرکت به سمت مدیریت بدون کاغذ، تبادل سریع اطلاعات، کاهش هزینه های اداری و شفافیت در دولت الکترونیک دنبال می شود. اما در دولت دیجیتال، استفاده از فرصت های فناوری اطلاعات به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از مدیریت خدمات برای ایجاد ارزش عمومی برای مردم است. در جایی که بخش دولتی و بخش خصوصی و مردم و مشاغل حضور دارند و خدمات نهایی ایجاد می شود، به منظور ایجاد یک اکوسیستم دیجیتال و مشارکت سیستمی با استفاده استراتژیک از فناوری اطلاعات، ایجاد “دولت باز، مشارکت شهروندان”. در طراحی خدمات و تغییر طرز فکر برای ارائه فرصت طراحی و سیاست در سراسر چرخه مدیریت خدمات.

به گزارش ICTNN، نشست علمی تخصصی «دولت هوشمند، ابعاد و چالش ها» امروز در پژوهشکده فناوری های ارتباطات و اطلاعات برگزار شد. در این دیدار نسرین دسترنج – مدیر گروه خدمات و محتوای الکترونیکی پژوهشکده رایانه ای پژوهشگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات – با اشاره به ابعاد و ویژگی های دولت هوشمند، گفت: بر اساس یافته ها و مطالعات انجام شده در چارچوب در پژوهشکده دو سوال کلیدی مطرح می شود، اول اینکه دولت هوشمند یا دولت دیجیتال چه تفاوت هایی با دولت الکترونیک دارد و ابعاد دولت دیجیتال چیست؟

منکارسی گفت: یکی از مسائل ساده ای که مغفول مانده نرمال سازی داده ها است و اینکه داده ها نیاز به تحلیل مجدد دارند. ما باید یک پلتفرم داشته باشیم و سازمان ها بستری برای ارائه داده های خود داشته باشند، بسیاری از سازمان هایی که قصد ارائه داده ها را دارند از ما می پرسند که ساختار آنها چگونه باید باشد تا در دسته بندی استاندارد قرار گیرند؟ در طرحی که در سازمان فناوری وجود دارد این موضوع را در دستور کار قرار داده ایم.

مدیر گروه خدمات و محتوای الکترونیکی پژوهشگاه فناوری اطلاعات گفت: بر اساس نظرسنجی موسسه گالوپ از سال 2007 تا 2015 میزان اعتماد به دولت کشورها در OECD حدود 2 درصد و در سال 2016 3 درصد کاهش یافته است. . برای کشوری مانند سوئد، کاهش در این سطح معادل 7 درصد است. OECD فعالیتی در مورد اعتماد در بخش عمومی انجام داد و شواهد علمی در مورد چگونگی افزایش سطح رضایت از خدمات دولت از طریق اعتماد به دولت جمع آوری کرد. بین این دو رابطه مستقیم وجود دارد و در جایی که اعتماد به دولت بیشتر باشد میزان رضایت از خدمات نیز بالاتر است.

وی ادامه داد: نمی توان از دولت انتظار داشت که به عنوان اپراتور عمل کند، اپراتور وظیفه بازرگانی و بخش خصوصی است. به منظور ارائه داده به شرکت ها و ایجاد خدمات جدید، طی چند روز آینده دو اپراتور فعالیت خود را آغاز می کنند که وظیفه آنها ایجاد و ارائه یک بستر متن باز است تا بتوانند از بخشی از API ها و داده های ارائه شده توسط شرکت ها استفاده کنند. آن را به صورت رایگان و برخی با هزینه. گام دیگری که در راستای ارتقا و توسعه دولت الکترونیک برداشته شده است، توسط کارگروه قابلیت همکاری دنبال می شود که مصوباتی دارد که سازمان های دولتی را ملزم می کند بدانند که تنها مالک داده های مردم نیستند و باید داده های خود را ارائه دهند و اطلاع رسانی به سایر ارگان ها برای خدمت رسانی به مردم. .

ICTNN