گزارش مرکز پژوهش های مجلس حاکی از آن است که اگرچه با توجه به حجم بالای بدهی وزارت نیرو به ژنراتورهای خصوصی، استفاده از ظرفیت خالی این نیروگاه ها برای تولید ارز رمزنگاری شده راه حل مناسبی به نظر می رسد، اما با توجه به محدودیت عرضه سوخت در حداقل سه تا چهار ماه از آن زمان، این یک راه حل پایدار نیست و بنابراین بهترین راه حل تخصیص سوخت صرفه جویی شده به لطف اقدامات بهره وری انرژی به صنعت استخراج ارزهای دیجیتال است.
به گزارش ICTNN، منابعی که برای استخراج انواع ارزهای رمزپایه استفاده می شود با یکدیگر متفاوت هستند. به این ترتیب، اگر مصرف برق یک ارز دیجیتال زیاد باشد و در سطح کلان بر روی شبکه برق کشور موثر باشد، مقررات آن به وزارت نیرو مرتبط می شود، اما اگر استخراج یک ارز دیجیتال مستلزم مصرف پهنای باند اینترنت باشد. و در قالب ترافیک شبکه ارتباطی و نظارت بر آن، برای ایجاد تفاوت، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نقش بیشتری در تنظیم استفاده از اینترنت و ارزهای دیجیتال ایفا خواهد کرد.
بر اساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس، آنچه در حال حاضر ایران بیش از همه با آن مواجه است، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم هستند که استخراج آنها نیازمند مصرف برق است. در صورت بروز اختلاف بین نهادها، شورای اسلامی یا شورای عالی فضای مجازی می تواند وظایف را بین دستگاه ها تقسیم کند.
مدیریت مصرف برق ارزهای دیجیتال در ایران
بر اساس آمار تولید سال 2019، تولید سالانه برق در ایران حدود 343 میلیارد کیلووات ساعت در سال برآورد شده است. با توجه به اینکه همیشه تعادلی بین مصرف برق و ظرفیت تولید در کشور وجود ندارد، بررسی نقش ارزهای دیجیتال مصرف کننده انرژی اهمیت بیشتری پیدا می کند. در شرایطی که تمامی فاکتورهای تولید توسط بخش خصوصی برای استخراج ارز دیجیتال به عنوان یک فعالیت اقتصادی تامین می شود، تفاوت قابل توجهی بین این صنعت و سایر صنایع وجود نخواهد داشت. اما در ایران، ورودی‌های مهم در استخراج ارز دیجیتال به صورت یارانه ارائه می‌شود و الگوی تقاضای بار ایران با کشورهای دیگر تفاوت‌هایی دارد.
به عنوان مثال برق در ایران به مشتریان یارانه داده می شود و به همین دلیل ایران پس از میانمار ارزان ترین قیمت برق را در جهان دارد. از سوی دیگر ظرفیت کشور برای تامین برق محدود است و در مواقعی از سال شبکه تولید پاسخگوی نیازها نیست و احتمال قطعی برق و مشکلاتی برای شهروندان وجود دارد.
شکل 1 میزان تقاضای برق در کشور را بر اساس آمار شرکت مدیریت شبکه برق ایران نشان می دهد:
همانطور که از نمودار مشخص است، در سال 1398 تنها در حدود 10 درصد از روزهای سال، حداکثر بار برق ایران از 50000 مگاوات فراتر می رود و در سایر روزهای سال بار شبکه کمتر از این مقدار است. که با داشتن حداکثر توان قابل تحمل شبکه برق کشور فاصله زیادی دارد. البته لازم به ذکر است که ظرفیت عملی شبکه سراسری برق کشور در اوج سال 1398 حدود 64421 مگاوات بوده و در فصل زمستان حداکثر مصرف برق کشور حدود 40000 مگاوات پیش بینی می شود. این بدان معناست که حدود 24000 مگاوات از ظرفیت عملی تولید برق کشور در فصول غیر گرم سال بیکار می ماند.
با فرض نکردن ظرفیت نیروگاه های برق آبی، تنها 12000 مگاوات باقی می ماند که حدود 50 درصد آن وارد دوره تعمیر می شود. بنابراین تنها 6000 مگاوات ظرفیت مازاد تولید برق حرارتی در فصول غیر گرم سال در دسترس است. اما باید توجه داشت که موضوع تامین سوخت با وجود این ظرفیت مازاد در زمستان چالش اصلی است و همچنین با در نظر گرفتن تعادل بین عرضه و تقاضای گاز در سال‌های آینده، این مشکل تشدید خواهد شد.
این مشکل باعث شد که حجم مصرف سوخت مایع نیروگاه ها از 8.2 میلیارد لیتر در سال 1395 به 15.7 میلیارد لیتر در سال 2019 برسد و همچنین تعداد ساعات محدودیت سوخت در نیروگاه های کشور از 960 ساعت در سال 2017 به افزایش یافته است. 1416 ساعت در سال 2019. ایجاد چنین تعهدی برای وزارت نیرو باعث افزایش مشکلات و مشکلات این وزارتخانه در فصل زمستان می شود.
بنابراین، اگرچه با توجه به حجم بالای بدهی وزارت نیرو به ژنراتورهای خصوصی، استفاده از ظرفیت خالی این نیروگاه ها برای تولید ارز رمزنگاری شده راه حل مناسبی به نظر می رسد، اما با توجه به محدودیت عرضه سوخت در حداقل سه تا چهار ماه از سال گذشته سال، آن را یک راه حل با دوام در نظر گرفته نمی شود. در حال حاضر، بسته به شرایط، بهترین راه حل موجود برای توسعه صنعت ماینینگ ارزهای دیجیتال در کشور، استفاده از ظرفیت ماده 12 قانون رفع موانع تولید و تخصیص سوخت صرفه جویی شده ناشی از مصرف انرژی است. اقدامات بهینه سازی این صنعت
همچنین در ساعات خاصی از شبانه روز با کاهش تقاضای برق، صنعت برق کشور باید به سرعت تولید برق را کاهش داده یا مصرف را افزایش دهد تا آسیبی به شبکه وارد نشود. زیرا راه اندازی مجدد یک نیروگاه یا کاهش بار آن باعث هزینه بیشتر می شود، اما اگر منبع مصرف قابل برنامه ریزی در ساعات کم مصرف به شبکه اضافه شود، می تواند باعث صرفه جویی در هزینه کلی کشور، بهبود ضریب بار و کاهش هزینه برق شود. از این روش به عنوان «حداکثر پیک مصرف روزانه و شبانه تصحیح شده» یاد می شود.
شکل 2 حداکثر نیاز اصلاح بار پیک در روز و شب را نشان می دهد:
همانطور که از نمودار مشخص است، هر ساله با شروع خردادماه و افزایش مصرف برق، لازم است حداکثر مصرف برق کشور در ساعات شبانه روز کاهش یابد و یا تفاوت مصرف روزانه و شبانه در این موارد کاهش یابد. روزها. در ماه های سرد سال، از آبان تا فروردین، مصرف به کمتر از 35000 مگاوات می رسد، زیرا در ایران برق کمتری برای مصارف گرمایشی مصرف می شود.
ICTNN
