12 سالگی Gymfa مبارک!
یک واقعیت در این دنیای فانی مسلم و اجتناب ناپذیر و مسلم است: گذشت زمان. که همه چیز دیگر مثل قبل نخواهد بود و نمی توان آن را متوقف کرد. این زندگی جاری است و نهر است و آنچه می رود می رود و جز اصل واقعیت چیزی مانع آن نمی شود. اما شکار لحظه های گذشته و گرفتن آنها آرزوی دل انسان از قدیم الایام بوده که هر روز با خود مرور می کند. از زمانی که نوشتن و نقاشی را یاد گرفت و متوجه شد که می تواند با دست خالی و طرحی روی سنگ و کاغذ، تکه ای از زمان را ثبت کند تا روزی که عکس گرفت و نوارهای هشت میلی متری را در دستگاه گذاشت و یک نور سیاه و سفید. از چهره مردم درآمدهایی که بعداً به فیلم باقی ماند.
دروغ نمی گویم اگر بگویم شور و عشقی که در تار و پود این سایت وجود دارد از همین جا سرچشمه می گیرد. از عشقی که همه این بچه ها به ثبت لحظه های دل داشتند و می خواستند آنها را برای همیشه در این «خانه اینترنتی» بگذارند. حتی اگر خودشان را ترک کنند و دیگر نباشند، اما برو. این زندگی می آید و می رود، اما فقط با دستان خالی، صفحه سفید و صفحه کلید می توان لحظه ای نوشت و از سرنوشت و بازی های ویدیویی که برای همیشه در سرنوشت و طبیعت ما جا افتاده اند بنویسید. اکنون این خانه اینترنتی ده و دو سال پیش با عشق و علاقه خام ساخته شد و یک دهه و دو سال است که با عشق و علاقه خام اداره می شود. هنوز هم شگفت انگیز است که چه تعداد از افراد، گیمرها و جویندگان درجه یک از این خانه عبور کرده اند و ردپای آنها هنوز نمایان است و خاطرات و لحظات خود را برای همیشه ثبت کرده اند. متین ایزدی در آخرین شماره مجله دنیای بازی به زیبایی صحبت کرد و مضمون اشعار او این بود که وقتی مجله شروع به کار کرد و نسل اول «بازی نویسان» شروع به کار کرد، راه پیش روی دنیای بازی یک تونل تاریک بود که هیچ شمع در اطراف و هیچ کس در اطراف. نسل قبل از ما شمع و چراغ را با دست برهنه گرفتند و با بیل دستی و کلنگ تونل را حفر کردند و چراغ و کلنگ را به نسل بعد دادند و امیدوار بودند که این چراغی که می آورند خاموش نشود. حالا نوبت نسل بعد است و نسل بعد از این اگر از آن جاه طلبی نمایشنامه نویسی باقی بماند، آن نور را از ما می گیرند و یاد بزرگانی چون مرحوم استاد را به یادگار نمی گذارند.زاده، زحمت طه، متین و بزرگان جم گم می شوند.
شاید این میراث، این تکه ها و این لحظات ماندگار گذشته به باد گم شود، اما تمام تلاش ها این بوده و هست که گذشته هدر نرود. درس‌هایی که در گذشته از آن مجلات چاپی و وب‌سایت‌ها آموخته‌ایم به ما آموخته‌اند که بازی‌های ویدیویی داستان و داستان هستند، و از داستان‌ها و داستان‌ها می‌توانیم یاد بگیریم، یاد بگیریم، بیاموزیم، دوست داشته باشیم، دوست بداریم و موعظه کنیم. این مناسبت فرخنده همچنین به ما یادآوری کرد که حتی زمانی که محتوای یکبارمصرف همه‌گیر شده است، ما همچنان به دنبال همان میل قدیمی برای «یادگیری و آموزش» از طریق بازی‌های ویدیویی و اکنون سینما هستیم، با اشتیاق به ثبت زمان خود. این سالگرد زیبا را به ویژه به مدیریت سایت کسری نراقی که از ابتدا در آنجا بودند و به تک تک اعضای گروه ICTNN تبریک می گویم.
ICTNN امروز 12 ساله می شود و به همین مناسبت از همه دوستانی که در این دوازده سال ما را همراهی کردند و بیشتر از کاربران با هم دوست بودند تشکر می کنیم و از آنها به عنوان خانواده ای که برای ما ساخته اند قدردانی می کنیم. شما صاحبان اصلی همه این تلاش ها و چراغ ها هستید و هر کاری که ما انجام دادیم برای رسیدن به شما و برای شما بود. ما از صمیم قلب از شما برای هر روزی که آنجا بودید – چه یک روز و چه 12 سال – سپاسگزاریم.
12 سالگی Gymfa مبارک!
