ادامه مطلب
تیم تحرریه شبکه خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات
یکی از مرگبارترین مخاطرات محیطی در فضای بیرونی، چیزی کاملاً نامرئی است تابش – تشعشع. فوران های قدرتمند از سطح آفتابذرات باردار در فضا پرواز می کنند این عوامل و عوامل دیگر تشعشعات فضایی افراد خطرناک درگیر هستند.
هنوز چیز زیادی برای گفتن در مورد چگونگی تأثیر تشعشعات بر بدن وجود ندارد، به خصوص وقتی صحبت از میزان قرار گرفتن در معرض تشعشعات در مأموریت به مریخ باشد. اما تحقیقات همچنین در حال انجام است تا مشخص شود آیا داروها یا رژیم های غذایی سرشار از آنتی اکسیدان می توانند به محافظت از فضانوردان در برابر اثرات بلندمدت و کوتاه مدت تشعشعات کمک کنند.
مطالعات با استفاده از داده‌های منابعی مانند مریخ‌نورد کنجکاوی نشان می‌دهد که با توجه به وضعیت تشعشعات فعلی، ماموریت‌های مریخ تا زمانی که بیش از چهار سال طول نکشند برای انسان بی‌خطر هستند. این شروع خوبی است، اما هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد تشعشعات و کارهای زیادی برای انجام وجود دارد. برای محافظت از انسان به اندازه کافی
عبور اشعه برای مواد جامد دشوار است، بنابراین یکی از بهترین راه‌ها برای محافظت از فضانوردان، ساختن یک سپر فلزی ضخیم بر روی فضاپیما یا زیستگاه‌های آینده آنهاست. اما چنین محافظی سنگین است و احتمالا پرتاب آن را دشوار می کند. یکی از گزینه های ماموریت های آینده به ماه یا مریخ استفاده از موادی است که در آن مکان ها وجود دارد و می توانیم از آنها به عنوان سپر تشعشع استفاده کنیم. به عنوان مثال، تجمع لیتیوم قمری (خاک) در پناهگاه ها برای محافظت در برابر تشعشعات است.
این راه‌حل‌ها بر ایجاد پناهگاه‌هایی برای فضانوردان متمرکز شده‌اند، اما مانند هر مأموریت دیگری، فضانوردان احتمالاً باید به مناطق حفاظت‌نشده سفر کنند. برای انجام این کار، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی در حال آزمایش یک سپر ضد تشعشع به نام AstroRad هستند. جلیقه تمام بدن را نمی‌پوشاند، اما اندام‌های حیاتی را می‌پوشاند که آسیب‌پذیرترین آنها در معرض تشعشع هستند.
مشروط به قرار گرفتن در معرض مادام العمر
به گزارش slashgear، سطح سیاره زمین، برای مگنتوسفر و جو زمین از تشعشعات محافظت می کند. مگنتوسفر میدانی در اطراف سیاره است که از حرکت فلزات مذاب در هسته سیاره ایجاد می شود. مگنتوسفر همچنین از ما در برابر پرتوهای کیهانی محافظت می کند حفاظت همچنین به فرسایش جو کمک می کند.
کری لی، رادیولوژیست ناسا که بر روی حفاظت در برابر تشعشعات فضاپیمای Orion کار می کند، گفت: هدف ما محدود کردن خطر قرار گرفتن در معرض تشعشعات در طول زندگی یک فضانورد است. بعید است که در طول ماموریت یا بلافاصله پس از بازگشت، اثرات حاد تشعشعات را مشاهده کنید، اما ما نگران اثرات طولانی مدت آن هستیم.»
در مریخ، سنگ ممکن است به تنهایی برای محافظت از فضانوردان در برابر تشعشع کافی نباشد، اما می تواند مکمل مفیدی برای سایر روش های محافظ باشد. گزینه دیگر استفاده از ویژگی های طبیعی روی این سیاره است، مانند غارهای سیاره ای که در زیر سطح سیاره قرار دارند و می توانند برای فضانوردان پناهگاهی ایجاد کنند. محققان این احتمال را بررسی کرده اند که سنگ های مریخ به اندازه کافی بزرگ هستند تا از کاشفان آینده محافظت کنند.
روتان لوئیس، کارشناس ناسا در مصاحبه‌ای گفت: «چه در مدار باشید، چه در حال عبور یا روی سیاره، همیشه خطر تشعشع وجود دارد». لوئیس پیشنهاد می‌کند که ناسا تشعشعات را در هر محیطی که فضانوردان در آینده با آن مواجه می‌شوند، در نظر بگیرد و روی همه چیز از تکنیک‌های کاهش تا ساخت محوطه‌های ویژه تمرکز کند.
حفاظت در برابر اشعه
با این حال، مگنتوسفر تنها تا کنون گسترش یافته است. وقتی فضانوردان از سطح سیاره دور می شوند و به فضا می روند، دیگر توسط آن محافظت نمی شوند و بنابراین در معرض تشعشعات قرار می گیرند. این بدان معناست که راه حل هایی برای مشکل تشعشعات باید برای انواع مأموریت های فضایی در نظر گرفته شود. ناسا باید میزان تشعشعات را در ماموریت های مداری به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) و ماموریت ها به ماه محاسبه کند. ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی مدت‌هاست راه‌هایی برای محافظت از فضانوردان ایجاد کرده‌اند.
تحریریه ICTNN شبکه خبری
