چگونه ماهواره ها در مطالعه آتشفشان ها انقلابی ایجاد کرده اند؟

فوران هونگا تونگا، علیرغم اندازه اش، تنها حاوی ۲ درصد از فوران دی اکسید گوگرد پیناتوبو بود. جفری کارسون، کارشناس آتشفشان در دانشگاه سیراکوز در نیویورک، می گوید که تفاوت در اندازه یا قدرت فوران ها نیست، بلکه در منبع سنگ مذاب در اعماق زمین است.

پراد یکی از صدها محققی در سراسر جهان بود که پس از فوران هونگا تونگا در اقیانوس آرام جنوبی، مجذوب داده‌های شبکه‌های حسگر شد. در ابتدا، فوران شبیه یک انفجار هسته ای به نظر می رسید، اما در آن زمان تخمین زده می شد که قدرت آن 500 برابر بیشتر از بمب هیروشیما باشد. این انفجار مدل های پیش بینی آب و هوا را مختل کرد و ابر خاکستری را در جو ایجاد کرد که قبلاً هرگز دیده نشده بود. این ابر آتشفشانی برای پراد جذابیت خاصی داشت زیرا متوجه شد ارتفاع آن به بیش از 50 کیلومتر رسیده است.

تیم تحرریه شبکه خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات

اثربخشی ماهواره ها در مطالعه آتشفشان ها

در این دوره بود که آژانس فضایی اروپا (ESA) در شرف انجام اولین ماموریت رصد زمینی خود، ERS-1 بود. CubeSat هنوز در آن سال اختراع نشده بود.

پراد می نویسد: «آخرین داده های ما نشان می دهد که فوران آتشفشانی به ارتفاع 35 کیلومتری رسیده است، اما در برخی نقاط می تواند به 55 کیلومتر برسد. او می گوید اعداد نشان می دهد که فوران هونگا تونگا چقدر بزرگ بوده است.

ICTNN – پیشرفته تکنولوژی ماهواره ای دهه گذشته به جهان این امکان را داده است که فوران ویرانگر هونگا تونگا را مطالعه کند و آتشفشان‌ها را هنگام ظهور با جزئیات بی‌سابقه مشاهده کند. این یافته ها ممکن است تشریحی باشد فوران های آتشفشانی انفجارهای نادر و اثرات آن بر روی سیاره را توضیح دهید.

مخلوط آب و ماگما باعث واکنش های شیمیایی می شود که در مورد آتشفشان های زمینی صدق نمی کند. آب با سنگ مذاب مخلوط می شود و حباب های گاز را تشکیل می دهد. دمای بالا در دریچه آتشفشانی مخلوط را مانند یک بطری نوشابه فشرده می کند. کارسون گفت گاز می تواند با تغییر شکل یک مایع، حجم خود را هزار برابر افزایش دهد. فرآیندی که به سرعت اتفاق می افتد و سنگ را با نیروی انفجاری از هم جدا می کند.

او گفت: “ما فکر می کنیم که فوران کوه پیناتوبو ممکن است تا این حد بد شده باشد، اما به دلیل کمبود فناوری، مسیر آن را گم کرده ایم.”

علیرغم رونق فناوری در دهه گذشته، ماهواره ها هنوز مانند حسگرهای زمینی اطلاعات دقیقی درباره زمان آتشفشان ارائه نمی دهند، اما از داده ها و تصاویر آنها از مقیاس های فوران، ابرهای آتشفشانی و تغییرات اطراف آتشفشان می توان چیزهای زیادی آموخت. . به عنوان مثال، تحلیلگران می توانند مقدار زمینی را که در رودخانه ای از گدازه ناپدید شده است ببینند و مساحت دقیق زمین مدفون شده توسط سنگ مذاب را محاسبه کنند.