ریزتراشه های پوستی؛ از سهولت انجام کارها گرفته تا نقض حریم خصوصی

ما چندین دهه است که از ریزتراشه در حیوانات استفاده می کنیم، اما ایده کاشت منظم مدارهای شناسایی فرکانس رادیویی زیر جلدی در مرد سرکار، دغدغه های اخلاقی و در استفاده از داده های ردیابی اعتماد به نفس ایجاد می کند.

به گزارش eandt.theiet. می تواند تصویری از زندگی روزمره ما باشد. به عنوان مثال، یک پیشخدمت در کنار یک زوج جوان در یک کافی شاپ ایستاده و دستگاه پرداخت قابل حمل خود را آماده انجام یک پرداخت دیجیتال معمولی است. مرد مچ دست خود را به سمت دستگاه بالا می برد. اما ساعت هوشمند نمی پوشد و کارت هوشمند ارائه نمی دهد. او معامله را با استفاده از یک ریزتراشه که به طور دائم زیر پوست دستش قرار داده شده است، انجام می دهد.

پاپروتا، یکی از بنیانگذاران استارت آپ فناوری مستقر در لندن، Walletmor، که ادعا می کند اولین ایمپلنت میکروچیپ جهان را برای پرداخت های بدون تماس ایجاد کرده است، می گوید: “من فکر می کنم روزی ایمپلنت ها به اندازه کارت های پرداخت محبوب خواهند شد.” این فناوری نامحدود به نظر می رسد. پاپروتا می‌گوید: «برخلاف یک کارت پرداخت استاندارد، نمی‌تواند به دست افراد اشتباهی برسد. از کیف پول شما نمی افتد و کسی آن را نمی دزدد. ایمپلنت ها را نمی توان اسکن، عکس گرفت و یا هک کرد. این دستگاه با بی حسی موضعی قابل نصب است و هزینه آن کمتر از 200 یورو (.170) است.

محبوبیت کم کارگران ریزتراشه

اکثر مردم علاقه ای به این فناوری ندارند، در حالی که اکثر مدیران این فناوری را به عنوان یک موضوع افزایش بهره وری و کیفیت تجربه می بینند، خود کارگران احساس می کنند که داشتن این نوع تراشه در پوست و گوشت آنها یک مسئله حریم خصوصی است. راهی برای تصاحب ربات ها در حالی که سه چهارم رهبران مشاغل فکر می کنند این حسگرهای زیر پوستی عملکرد و بهره وری کارگران را تا سال 2035 افزایش می دهند، کمتر از نیمی از کارگران این دیدگاه را مثبت می بینند. در حالی که تنها یک سوم از مدیران مایل به انجام فرآیند کاشت ایمپلنت بودند، تنها بیش از نیمی از کارگران از این فناوری صرفاً برای محافظت از شغل خود استقبال کردند.

یکی از یافته‌های کلیدی این نظرسنجی این رابطه را اینگونه توصیف می‌کند: «رهبران و مدیران به طور مداوم در مورد مزایای فناوری مثبت‌تر هستند، در حالی که کارگران در مورد نقش خود در تغییر جهان کاری تردید دارند. جهش.» آنها نگران هستند. به نظر می رسد هر دو طرف به طور غریزی موافق هستند که ایمپلنت های تراشه از نوعی مرز (حریم خصوصی) عبور می کنند و این دستگاه ها لوازم الکترونیکی پوشیدنی را به سطح جدیدی می برند.”

استفاده از ریزتراشه در حیوانات

ما بیش از سه دهه است که حیوانات را در بریتانیا ریزتراشه می کنیم. این یک برنامه کاربردی فناوری مفید است. تنها کاری که باید انجام دهید این است که یک تراشه شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) را در جایی که حیوان نمی تواند لمس کند، مانند گردن حیوان، زیر پوست قرار دهید و کل دنیای داده های دیجیتال باز می شود. با استفاده از این فناوری، محققان می توانند ویژگی های رفتاری و بیولوژیکی را مطالعه کنند، در حالی که محققان باغ وحش، حافظان محیط زیست و صاحبان حیوانات خانگی می توانند هویت و مکان حیوانات را تأیید کنند، که نادر است. برای نظارت بر تجارت غیرقانونی حیات وحش و نگهداری گربه های خانگی. مهم. در بریتانیا، داشتن ریزتراشه برای سگ‌های بالای هشت هفته (و به‌روز نگه داشتن اطلاعات ذخیره‌شده) یک الزام قانونی است، در حالی که دولت اکنون همین الزام را برای گربه‌ها دارد.

در طول شیوع کووید-19، آدم ربایی حیوانات خانگی به حدی افزایش یافته است که دفتر سرقت حیوانات خانگی (دفرا) در اداره محیط زیست بریتانیا گزارشی منتشر کرده است که در آن بیان شده است که جرم “ربودن حیوانات خانگی” بیشتر از سرقت اموال بوده است. . استفاده از ریزتراشه ها در این شرایط بسیار مفید خواهد بود. در طول قرن بیست و یکم، سیستم عدالت کیفری بریتانیا از نظارت الکترونیکی مقررات منع آمد و شد و حبس خانگی به عنوان جایگزینی برای حبس استفاده کرده است، با استفاده از تراشه های خارجی (معمولاً روی مچ پا) از زمان معرفی آنها به طور چشمگیری افزایش یافته است.

استفاده از ریزتراشه برای مجرمان

در گزارش اداره حسابرسی ملی درباره نظارت الکترونیکی مجرمان بزرگسال آمده است: «نظارت الکترونیکی هزینه ها را کاهش می دهد و یک جایگزین مقرون به صرفه برای بازداشت مجرمان پرخطر است. در حالی که کاشت تراشه های RFID یا NFC زیر جلدی در مجرمان احتمالاً برای آینده قابل پیش بینی علمی تخیلی باقی می ماند، زمان استفاده از این فناوری در محل کار فرا رسیده است. یک شرکت نرم افزاری آمریکایی پیش از این با گذاشتن تراشه های پوستی در دست 80 کارمند خود خبرساز شده است.

جین کراسبی از شرکت حقوقی هارت براون توضیح می دهد که اگر این داوطلبان اکنون بتوانند هزینه غذا را در غذاخوری شرکت بپردازند، درها را باز کنند، به رایانه خود وارد شوند و حتی از تجهیزات اداری مانند دستگاه فتوکپی قابل حمل استفاده کنند. اما ریزتراشه کردن افراد، حجم عظیمی از مسائل اخلاقی را باز می کند و در عین حال سوالاتی را در مورد حریم خصوصی، عواقب ریزتراشه نشدن ایجاد می کند.

سؤالات اصلی این است: چه نوع اطلاعاتی روی این تراشه ها ذخیره می شود؟ و چه نوع حفاظتی برای اطلاعات اعمال می شود؟ احمد بنافا، نویسنده کتاب «اینترنت ایمن و هوشمند اشیا و فناوری و برنامه‌های بلاک چین»، می‌گوید برای اینکه فرهنگ کاشت تراشه در انسان پذیرفته شود و به جریان اصلی تبدیل شود، باید بر سه چالش غلبه کند: فناوری، تجارت و جامعه. بنافا اضافه می کند که از نقطه نظر فناوری، ایمپلنت ها ما را به طور کامل در مدار فوق بشری قرار می دهند (بهبود وضعیت انسان از طریق فناوری های نوظهور).

به عنوان یک حسگر، تراشه ها، دست ها، قلب، مغز و بقیه بدن شما را لمس می کند. به معنای واقعی کلمه. این توسعه جدید قرار است معنای جدیدی به هک بدن یا هک زیستی بدهد. بنافا گفت، از آنجایی که کارشناسان سایبری همچنان بر حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی و کاهش خطرات امنیتی که می‌تواند به اقتصاد آسیب برساند، تمرکز می‌کنند، تراشه‌های کاشته‌شده ابعاد جدیدی به خطرات و تهدیدات هک حسگر می‌افزایند.

چالش کسب‌وکار این است که چگونه می‌توان این فناوری را به محصولی تبدیل کرد که بتواند به طور موثر جایگزین اشکال سنتی شناسایی در فروشگاه‌ها، ادارات، فرودگاه‌ها و بیمارستان‌ها شود. به نظر می رسد جامعه باید نظم جدید را بپذیرد. بنافا پیش‌بینی می‌کند که ما به عنوان انسان، با پیامدهای حریم خصوصی و امنیتی که با طیف وسیعی از فناوری‌ها همراه است دست و پنجه نرم خواهیم کرد که بسیار شخصی‌تر از تاریخچه تلفن هوشمند یا فضای ذخیره‌سازی ابری شما هستند.

او می گوید تراشه کوچک زیر پوست شما خطرات و تهدیدهای جدیدی را ایجاد می کند که تنها با یک استراتژی دو جانبه کاهش قوانین و اعتماد مصرف کنندگان مبتنی بر ایمنی، امنیت و حریم خصوصی قابل حل است. نگرش نسبت به ریزتراشه ها در انسان ها بر اساس جغرافیا متفاوت است و به نظر می رسد هر چه به اسکاندیناوی نزدیک تر می شوید، احتمال پذیرش حسگر زیر جلدی بیشتر می شود.

استفاده گسترده از ریزتراشه ها توسط دولت سوئد

در استکهلم، سوئد، گزارش های زیادی از رویدادهای الکترونیک مصنوعی، ساخت تراشه وجود دارد که دانش آموزانی مانند اولوف 19 ساله در آن حضور داشتند. اولوف قصد دارد کارت حمل و نقل عمومی، کلیدها و کارت های اعتباری خود را در تراشه جدید کپی کند. وقتی از او پرسیده شد که آیا نگران هک شدن تراشه یا نظارت بر حرکاتش است، او گفت که تمام اطلاعات شخصی او را می توان در اینترنت پیدا کرد و اگر کسی می خواهد بداند کجاست، می تواند این کار را از طریق تلفن هوشمند شما انجام دهد.

در یک مطالعه موردی، استارت‌آپ فناوری Epicenter مورد آزمایش قرار گرفت که فناوری ریزتراشه را در 150 کارمند خود کاشت، جایی که کارمندان اکنون می‌توانند بدون پرداخت هزینه برای کارت‌های پلاستیکی درها را باز کنند، به دستگاه‌های فتوکپی دسترسی داشته باشند و قهوه بنوشند. پاتریک مستترتون، مدیر عامل Epicenter می گوید این فرآیند زندگی را برای همه آسان تر می کند.

موآ پترسون، نویسنده کتاب «پدیده سوئدی ریزتراشه‌ها» معتقد است که تاکنون 6000 نفر در سوئد تراشه‌ها را در دستان خود قرار داده‌اند. پس از اعلام دولت سوئد مبنی بر اجرای الزامات پاسپورت واکسن کرونا، این تعداد هر روز در حال افزایش است. دلیل اینکه سوئد این فناوری را به راحتی پذیرفته است این است که یک شرکت بسیار قابل اعتماد است. مهمترین عامل برای توسعه فناوری ایمپلنت در اینجا این است که سوئد جامعه ای قوی با فرهنگ تکنولوژیک است. اگر درک کنید که یک فناوری چگونه کار می کند، همچنین می دانید که تا زمانی که از آن به روش درست استفاده کنید، نباید از آن بترسید.

Vovich Paprotta به بار بار بازگشت و Vovich Paprotta بدون تماس با شرکت خود هزینه ایمپلنت را پرداخت کرد. او می‌گوید تحقیقات Walletmor نشان می‌دهد که در مکان‌هایی مانند اسکاندیناوی، بریتانیا و سوئیس که فناوری‌های پوشیدنی معمولی پذیرفته شده‌اند، علی‌رغم تئوری‌های توطئه ویروس کرونا، در مورد جاسوسی یا نظارت بر کاربر آن دستگاه تردید وجود دارد. . “.

ادامه مطلب