فضانورد پیشین جان گرونسفلد ، که از هابل بازدید کرده و به بهره برداری از تلسکوپ فضایی ادامه داد ، از پایداری این تلسکوپ صحبت کرد و گفت: “من به هیئت مدیره می روم ، هابل می تواند پنج سال دیگر دوام آورد.”
به گفته اینا ، جان گرونفلد یک ماکت از تلسکوپ فضایی هابل را در کتابخانه خود دارد. این ماکت درست در کنار ماکت شاتل ناسا واقع شده است که از پنج سال پیش هابل را گرفت و دلیل این دو پنهان نیست.
فضانورد پیشین ناسا ، Gronefeld ، که هم دانشمند اصلی و هم رئیس علمی آژانس بود ، به هابل کمک کرد تا در فضا زنده بماند. وی حداقل در سه مأموریت از تلسکوپ فضایی نمادین ناسا بین 1 تا 2 سال شرکت کرد. آخرین مأموریت پرواز STS-1 با شاتل آتلانتیس بود که ناسا فکر می کرد حداقل 5 سال به هابل اضافه شود ، در حالی که ناسا امیدوار بود که در ماه آینده جبران خسارت دیگری برای خدمات دیگری لازم نباشد.
Grunsfeld ، که خود را طرفدار هابل می داند ، توضیح می دهد: “با توجه به تمام مأموریت هایی که منجر به آن و مأموریت ما می شود ، این رصدخانه همیشه یک تلسکوپ پیشرفته است.” من به هیئت مدیره می روم ، می توانم پنج سال دیگر زندگی کنم و این یک تلسکوپ برای پایان دادن به زندگی او نخواهد بود ، اما در جو بسیار ضعیف خواهد بود تا او دیگر نتواند جهت گیری خود را حفظ کند.
Faithsfeld می گوید که حتی این روند سالها طول خواهد کشید. وی گفت: “بنابراین هابل واقعاً یک خرگوش پرانرژی در میان سفینه فضایی است.” اما نه همیشه هابل یک بار این پتانسیل را داشت که به بزرگترین شرم در ناسا تبدیل شود.
مشکل هابل چه بود؟
داستان در سال 2 ، ماهها پس از آغاز کشف شاتل ناسا توسط ناسا در 7 آوریل همان سال آغاز شد. هنگامی که اخترشناسان از دیدن اولین عکس های تلسکوپ فضایی بی تاب بودند. مشکل چه بود؟ عکس ها بسیار مبهم بودند. هابل نقصی به نام “انحراف کروی” در آینه خود داشت. این امر به یک مأموریت جدید و تعمیرات مکانی فضانوردان برای ترمیم نقص نوری با نصب تجهیزات جدید نیاز داشت. خوشبختانه ، ارتقاء هابل همان کاری بود که ناسا همیشه می خواست انجام دهد.
Grunsfeld ، که در انستیتوی فناوری کالیفرنیا در فناوری کالیفرنیا کار می کرد ، گفت: “هنگامی که آن را راه اندازی شد ، این یک انحراف کروی بود ، بنابراین برای اخترشناسان بسیار ناامید کننده بود.” وی در سال 2 به عنوان یک فضانورد به ناسا پیوست و به حمایت از مأموریت STS-1 در سال ششم کمک کرد تا چشمان معیوب هابل را با اپتیک اصلاح طلب ترمیم کند.
Grunsfeld گفت: “از آنجا که این تلسکوپ برای این سرویس طراحی شده است ، ما توانستیم آن را با تیم ماموریت STS-1 نجات دهیم.”
Grunsfeld اعتراف کرد که او بزرگترین هوادار هابل به عنوان یک ستاره شناس در پرتو گاما نبود. کار او در رصدخانه کمپون ناسا گاما و تلسکوپ فضایی X Chandra تکیه کرد ، اما هابل در آن زمان بر بحث های بودجه حاکم بود.
هابل محبوب نبود مگر اینکه شما در هابل اخترشناس باشید زیرا او بودجه و توجه زیادی را به خود جلب کرده است. بنابراین وقتی انحراف کروی کشف شد ، فکر کردم واقعاً به نجوم آسیب می رساند. البته ، من اکنون می دانم که من کاملاً اشتباه کردم ، زیرا هابل با سایر رصدخانه ها خوب کار می کند.
ترمیم نماد مکانی
در مأموریت STS-1 ، به سفارش ریچارد کاوی ، نه تنها اپتیک اصلاحی نصب شده برای دید هابل ، بلکه دو مجموعه ژیروسکوپ برای موقعیت یابی ، واحدهای کنترل ، فیوزهای برقی و شبکه های خورشیدی تلسکوپ فضایی نیز نصب شده است. فضانوردان پیاده روی فضایی همچنین دوربین سیاره ای جدید Open Vision 2 را نصب کرده و به روزرسانی های دیگری نیز انجام داده اند.
مأموریت های خدمات بعدی تعمیرات و به روزرسانی های بیشتری را انجام داده اند ، از جمله دوربین اصلی Hubble ، که اکنون یک دوربین سیاره ای باز است و در مأموریت Grunsfeld STS-1 و فضانورد آن Andrew Feustl نصب شده است. در طی یک ترمیم استثنایی در یک تفرجگاه فضایی در مأموریت STS-1 ، مایکل ماسیمینو و مایکل گود مجبور شدند یک حصار به دام افتاده از هابل را برای ترمیم یک طیف شکسته بی سابقه جدا کنند. فضانوردان مجبور شدند بدون از دست دادن آن ، یک پیچ کوچک را باز کنند ، سپس یک تخته تغذیه شکسته را جایگزین کنند تا چیزی را که هرگز برای تعمیر طراحی نشده است ، تعمیر کنند.
گرینفلد یکی از این پیچ های کوچک را تا به امروز نگه داشته است.
او نه تنها فضانوردان حاضر را در پروازهای تعمیر تحسین کرد ، بلکه مهندسان و دانشمندان بی شماری نیز هابل را برای این سرویس طراحی کردند ، و سپس ابزارهای مدرن جدیدی را برای استخراج علم بیشتر از این رصدخانه قدیمی اختراع کردند.
مأموریت STS-1 آخرین مأموریت تعمیر هابل بود که هرگز اتفاق نیفتاد. ناسا آن را در سال پس از فاجعه غم انگیز شاتل کلمبیا در سال که باعث کشته شدن هفت فضانورد شد ، لغو کرد. Grunsfeld ، که از سال 1 تا 5 سال دانشمند اصلی ناسا بود ، به چه نوع گزینه های جایگزین طولانی برای هابل دعوت شد.
پروازهای ناسا ، چاک شاو و چاک شاو ، به تدوین طرحی که نیاز به دو شاتل فضایی داشت ، یکی برای بازدید از هابل و دیگری به عنوان یک کشتی نجات ، که مایک گریفین را از مایک گریفین از ناسا دریافت کرده بود ، کمک کردند و منجر به ماموریت نهایی شد.
Grunsfeld توضیح می دهد: “دلیل اینکه هابل همیشه یک رصدخانه بزرگ است و علم تولید شده در سراسر جهان این است که ما توانسته ایم ابزارها را تغییر دهیم.” این توانایی اصلاح ابزارهایی است که به شما امکان می دهد یک رصدخانه 5 ساله داشته باشید که همیشه همان نوع اکتشافات علمی را که از ابتدا انجام داده بود ، انجام می دهد.
هیچ مأموریت تعمیر و نگهداری برای تلسکوپ فضایی هابل برنامه ریزی نشده بود ، اگرچه یک میلیاردر طرحی را برای آخرین بازدید ارائه داد تا عمر طولانی تری داشته باشد. در حقیقت ، در طول مأموریت STS-1 ، Gronefeld و خدمه آن یک دستگاه اتصال هابل را اضافه کردند تا یک وسیله نقلیه در آینده به هابل وصل شود تا تقویت یا کمک کند تا مدار را ترک کند و با خیال راحت در جو زمین بسوزد. ناسا تصمیم گرفته است در حال حاضر یک مأموریت خصوصی را که توسط جارد اسحاقن و Space X طراحی شده است ، انجام ندهد. برنامه تلسکوپ هابل ، مانند بسیاری از برنامه های ناسا ، با بودجه بالقوه ای روبرو است و این بعید است.
سفیر ناسا
با این حال ، علم هابل برای ستاره شناسان و عموم مردم نفس گیر بود.
Grunesfeld گفت: “داده های هابل در طول کار خود به دانشمندان این امکان را می دهد تا وجود سیاهچاله ها را اثبات کنند ، درک ما از جهان را تصحیح کنند و به چند صد میلیون سال پس از مه نگاهی بیندازند.” همچنین شگفتی هایی وجود داشت. مثل زمانی که هابل کمدی کمدی-luh-lui-1 را دید. آنچه می دانیم به طور مرتب می تواند رخ دهد. بلافاصله آن را دیدیم.
Grunsfeld ، که در سال ششم از ناسا بازنشسته شد ، گفت که او خوشحال است که هابل به اندازه کافی برای خدمت در کنار تلسکوپ فضایی جیمز وب ، یک رصدخانه مادون قرمز که قدرتمندترین تلسکوپ فضایی در تمام دوران است ، دارد. این تلسکوپ در ماه دسامبر راه اندازی شد و دو محصول پرچمدار نجوم اکنون برای کشف لایه کیهانی با سایر تلسکوپ ها همکاری می کنند.
Grunsfeld افزود: “اکنون ، پنج سال پس از راه اندازی هابل ، پرونده علمی وی حتی از گذشته قوی تر است ، زیرا ما رصدخانه جیمز وب را داریم و این دو به خوبی کار می کنند.” به عنوان یک مدیر وابسته ، این رویای من بود.
اما شاید بزرگترین تعجب تعجب و تعجب که هابل علناً در جهان نشان داده است.
Grunsfeld توضیح می دهد: “بیش از نیمی از ساکنان روی کره زمین هرگز افراد بدون تلسکوپ فضایی هابل را ندیده اند.” از دیدگاه ناسا ، هابل احتمالاً بهترین سفیر ناسا در فضا است.
پایان پیام
تیم تحرریه شبکه خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات
