به گفته دانشمندان هابل، این شی که با نام DEM L249 شناخته می شود توسط a ابرنواختر نوع 1a در طلسم مرگ کوتوله سفید ایجاد می شود. با توجه به داده های دریافتی، گفته می شود که یک انفجار ابرنواختری می تواند حجم عظیمی از ماده را به فضا پرتاب کند. همچنین گمان می رود که لاشه ستاره در حال انفجار در فاصله 160000 سال نوری از زمین در ماهواره راه شیری به نام ابر ماژلانی بزرگ (LMC) قرار داشته باشد.
ادامه مطلب
تیم تحرریه شبکه خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات
به گزارش e.eshraag.com، تصویری که اخیرا توسط تیم تلسکوپ فضایی هابل منتشر شده است، بقایای یک ابرنواختر به نام DEM L249 را نشان می دهد. این تصویر توسط «دوربین میدان عریض 3» هابل در صورت فلکی منسا گرفته شده است گرد و غبار و گاز گرفته شده است که شدت انفجار در محل ستاره را نشان می دهد.
محققان از تلسکوپ فضایی هابل برای مطالعه مرکز LMC برای درک بهتر چگونگی تکامل ستاره ها استفاده می کنند. به گفته تیم هابل، LMC یک آزمایشگاه طبیعی ایده آل است که در آن ستاره شناسان می توانند تولد، زندگی و مرگ ستارگان را به دلیل نزدیک بودن به ما مطالعه کنند.
این منطقه همچنین رو به زمین است و حاوی غبار بین ستاره ای نسبتا کمی است که نور را جذب می کند. داده های این تصویر توسط دوربین میدان وسیع هابل در طول تحقیق جمع آوری شده است CML سیستماتیک ستارگان کوتوله سفید که توسط ابرنواختر تبدیل شده اند، همراهان زنده ای یافته اند.
وقتی ستاره ای به پایان عمر خود می رسد و سوخت آن تمام می شود، در انفجار عظیمی از انرژی منفجر می شود و ناپدید می شود. با فروپاشی ستاره، یک هسته کوچک و متراکم باقی می ماند که به سیاهچاله یا ستاره نوترونی تبدیل می شود. این ستاره همچنین به دلیل ضربه انفجار خود می تواند بقایای زیبایی از خود به جای بگذارد.
تحریریه ICTNN شبکه خبری
