بازی های خطی در این فرنچایز متعلق به گذشته هستند

به نظر می رسد طرفداران سری محبوب The Legend of Zelda نباید انتظار بازی های خطی را از این فرنچایز داشته باشند.

نینتندو دو فرنچایز مهم و محبوب در صنعت بازی های ویدیویی با IP های Mario و The Legend of Zelda دارد. سری Zelda به لطف جهان های خارق العاده، حس ماجراجویی و کاوش در جهان، همیشه یکی از معتبرترین فرنچایزها بوده است. The Legend of Zelda: Breath of the Wild تغییر بزرگی را در عناوین جهان باز رقم زد و به نینتندو این امکان را داد تا سری را به سطحی برساند که آزادی ارائه دهد و بازیکن را محدود نکند. دنباله آن، The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom، فراتر رفت و موفقیت بزرگ دیگری را برای نینتندو به ارمغان آورد.

با این حال، برخی از طرفداران زلدا علاقه ای به دنیای باز سریال ندارند. برخی از افراد مانند بازی‌های قدیمی‌تر این سری، تجربه‌ای هدایت‌شده‌تر، کمی خطی‌تر می‌خواهند. متأسفانه، آن طرفداران احتمالاً دیگر این را نخواهند دید. Eiji Aonuma، تهیه‌کننده The Legend of Zeld، در مصاحبه‌ای با IGN اشاره کرد که عناوین خطی این سری بیشتر «بازی‌های گذشته» هستند و فلسفه طراحی آزادتر گیم‌پلی متناسب با علایق بازیکنان است، اما برای توسعه‌دهندگان هزینه دارد.

من کاملاً با گفته های Hidemaro Fujibayashi موافق هستم که بازی هایی که در آنها باید مجموعه ای از مراحل خاص را دنبال کنید یا ماموریت ها را با یک ترتیب خاص کامل کنید به نوعی متعلق به گذشته هستند. در حالی که عناوین امروزی اکنون بازی‌هایی هستند که در آن‌ها می‌توانند تصمیمات خود بازیکن را بپذیرند و به آن‌ها آزادی ادامه بازی انعطاف‌پذیر را بدهند، بازی این امکان را می‌دهد. بنابراین من کاملاً با این به عنوان یک فلسفه طراحی موافقم. اما به‌عنوان یک توسعه‌دهنده، باید اعتراف کنم که ساخت بازی‌ها به این روش همیشه مستلزم هزینه‌های توسعه اضافی است و این چیزی است که باید به آن فکر کنم.

وی در ادامه افزود:

من فکر می کنم ما به عنوان مردم تمایل داریم چیزی را بخواهیم که در حال حاضر نداریم و کمی ذهنیت سبزتر وجود دارد. من همچنین فکر می‌کنم با آزادی‌هایی که بازیکنان در آخرین بازی‌های این فرنچایز داشته‌اند، هنوز یک مسیر مشخص باقی مانده است، و این راهی است که آنها طی کرده‌اند. بنابراین فکر می‌کنم این چیزی است که می‌خواهم در مورد بازی‌هایی که اکنون می‌سازیم به خاطر بیاورم.

وقتی می شنوم که مردم این چیزها را می شنوم جالب است، زیرا تعجب می کنم، “چرا می خواهید به یک بازی برگردید که در آن کمتر و کمتر در انواع چیزها یا نحوه بازی شما محدودیت دارند؟” اما من میل به نوستالژی را درک می کنم و از این منظر هم می توانم آن را درک کنم.

نظرت راجع به آن چیست؟

منبع: طنز